open mommy

Δευτέρα 23 Οκτωβρίου 2017

Οι φωνές που ουρλιάζουν μέσα σου.



   Ξεκινάει σαν ένας μικρός απλός ήχος όπως το άναμα μία λάμπας.Σαν ψίθυρος ακούγεται μετά,αλλα και πάλι δεν του δίνεις σημασία. Συνεχίζει σαν φωνή γλυκια,φιλική,που σε χτυπάει στην πλάτη υποστηρικτικά. Όσο περνάει ο καιρός και εξακολουθείς να μην της δίνεις σημασία, η φωνή αρχίζει να γίνετε πιο δυνατή και απότομη σαν τσίμπημα μέλισσας,τσούζει λίγο αλλά περνάει αν του δώσεις χρόνο. Ο χρόνος περνάει και οι φωνές αρχίζουν να φωνάζουν συνεχώς και κάθε μέρα πιο δυνατά. Όσο περισσότερο δεν τις ακούς να ξέρεις θα γίνουν ουρλιαχτά. 

    Όχι δεν πάσχω απο παραισθήσεις. Αυτό που ουρλιάζει είναι τα όνειρά σου. Εκείνα που κάθε μέρα επιμελώς τους γυρνάς την πλάτη, γιατί μεγάλωσες, γιατί έγινες μητέρα, γιατί έχεις πάρει κιλά, γιατί τώρα δεν προλαβαίνεις, γιατί έχεις πολύ δουλειά, γιατί παντρεύτηκες, γιατί,γιατί, γιατί γιατί, και απο δικαιολογίες άλλο τίποτα. Εκείνα όμως είναι εκεί, δεν πρόκειται να φύγουν. Το μόνο που θα καταφέρεις είναι να έχεις έναν μόνιμο πονοκέφαλο,στομαχόπονο,κοιλιακούς πόνους και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς γιατί ο πόνος της ψυχής σου ξεχειλίζει!
    Πολλοί άνθρωποι κάθε μέρα κάνουν αυτά που κάνεις κι εσύ και άλλα τόσα και άλλα τόσα. Όχι γιατί είναι πιο μάγκες απο εσένα απλά αποφάσισαν να ακούσουν αυτές τις φωνές. 
    Πάρε κάθε δικαιολογία σου και μετέτρεψέ την σε "πώς θα σταματήσει αυτό?" Μετέτρεψέ το σε "γιατί μου συμβαίνει αυτό" Και θα βρεις την απάντηση. Δεν υπάρχει κάτι που ΔΕΝ μπορείς να κάνεις, όχι γιατί είσαι υπεράνθρωπος απλά γιατί μπορείς. Μία απόφαση είναι. Ένα δευτερόλεπτο να αποφασίσεις να σταματήσεις να γκρινιάζεις, να κοιτάξεις ψηλά και να αναπνεύσεις. 
    Άκουσα μιά πολύ ωραία ιστορία απο μία υπέροχη και πολύ ταλαντούχα ομιλήτρια πρόσφατα "Κάποτε σε ένα ινδιάνικο χωριό ένα μικρό αγόρι καθόταν με τον παππού του και τον ρώτησε :
-Παππού τί θα γίνω όταν μεγαλώσω?
Ο σοφός γέροντας τότε κοιτάει το μικρό εγγονό του και του λέει:
-Όλοι οι άνθρωποι έχουμε μέσα μας 2 λύκους τοτεμ.
"Ουάου" σκέφτηκε" Έχω 2 λύκους τοτεμ, φοβερό ζώο,πολύ δυνατό και άγριο, αλλά αν είναι δύο θα αλληλοφαγωθούν παππού και τότε ποιός θα κυριαρχήσει, τί θα γίνω εγώ?
-Σωστά παιδί μου. Ο ένας λύκος είναι ο λύκος της κακίας και ο άλλος είναι ο λύκος της καλοσύνης. Αν ταϊζεις τον έναν περισσότερο απο τον άλλον τότε εκείνος θα κυριαρχήσει στο άλλον και δεν θα χρειαστεί να αλληλοφαγωθούν. Για αυτό πρόσεχε ποιόν θα ταϊζεις και ποιός θα κυριαρχήσει παιδί μου. Ο άλλος θα υπάρχει αλλά θα είναι ισχνός και αδύναμος.

     Έτσι είναι. Όσο μένουμε στις άσχημες σκέψεις, οι άσχημες σκέψεις θα μας ορίζουν. Μπορεί να σου φαίνεται πολύ κλισέ το "σκέψου θετικά" αλλά δεν είναι. Όταν στην ζωή σου επιλέξεις να μιλάς με αρνητικά λόγια, μόνο αρνητικούς ανθρώπους θα έχεις γύρω σου και αρνητικές καταστάσεις. Τίποτα απο αυτά που θέλεις δεν θα βρεις το κουράγιο να κυνηγήσεις και να προσπαθήσεις ,και το μόνο που θα μπορείς  είναι να ζεις ξάνα και σε επανάληψη αυτό που σιχαίνεσαι περισσότερο.Την προσωπική σου φυλακή.
    Κανένας δεν είπε πως όλα θα έρθουν ως μάνα εξ ουρανού, αλλά το να γίνεις καλύτερος άνθρωπος θα σε βοηθήσει να κατακτήσεις αυτό που θέλεις. Όταν λέω καλύτερος άνθρωπος, εννοώ πιο υγιής. Όπως όταν χάνουμε τα κιλά που θέλουμε ή σταματάμε μία κακή συνήθεια νιόθουμε καλύτερα και πιο υγιείς,έτσι όταν αρχίσουμε να είμαστε πιο αισιόδοξοι και πιο θετικοί,η ζωή μας αποκτά μία άλλη δυναμική.
    Αποφάσισε σε ότι κάνεις να βάζεις λίγη αγάπη μέσα του απο σένα. Μην μένεις στις δυσκολίες που έχεις,όλοι έχουν,όχι μόνο εσύ. Δες τα καλά που έχεις, ένα παράθυρο με όμορφη θέα, ένα όμορφο λουλούδι, ένας υπέροχος συνάδερφος,μία καινούρια γνώση. Βρες την ευκαιρία κάθε μέρα να μαθαίνεις κάτι καινούριο. Μπορείς να ξεκινήσεις αυτό που πάντα ήθελες να κάνεις και να μάθεις. Αφιέρωσε λίγο χρόνο καθε μέρα σε κάτι που πραγματικά σε κάνει να νιώθεις καλά με εσένα.
    Αποφάσισε λοιπόν αν θα ακούσεις αυτές τις φωνές. Αν θέλεις να το κάνεις, θα το κάνεις. Σε όποια ηλικία και αν είσαι, όποιος παράγοντας κι αν νομίζεις οτι σε επηρεάζει, χρησιμοποίσέ τον σαν μοχλό πίεσης προς την επίτευξη του στόχου σου και όχι ως εμπόδιο.
    Ο κόσμος είναι όπως εσύ αποφασίσεις οτι είναι. Όπως είπε και ο Γκάντι" Αν θέλεις να αλλάξει ο κόσμος, άλλαξε εσύ πρώτα".
    Κράτα τον εαυτό σου γερά απο το χέρι και άνοιξέ του την πόρτα προς τον έξω κόσμο, έναν κόσμο γεμάτο περιπέτειες, φως και χρώματα! Τα όνειρα δεν είναι οι σκέψεις που κάνεις όταν κοιμάσαι τις νύχτες αλλά αυτές που σε κρατάνε ξύπνιο.
Με αγάπη.

Παρασκευή 6 Οκτωβρίου 2017

Μερικές απο τις Δύσκολες αλήθειες μου.


    Τί όμορφο που είναι να τα κοιτάς όταν κοιμούνται. Όμορφα ,γαλήνια,σχεδόν σαν άγγελοι. Νομίζεις ότι βλέπεις αυτό το μαγικό φως να τα περιβάλλει. Τα φιλάω τρυφερά στα κεφαλάκια και βγαίνω σιγά σιγά απο το δωμάτιο. Πάω στο μπάνιο να ετοιμαστώ κι εγώ. Ανοίγω την βρύση βάζω οδοντόκρεμα στην οδοντόβουρτσα και τότε σηκώνω το βλέμμα μου και την βλέπω.
 
-Ποιά είσαι εσύ;

-Έλα βρε εσύ είμαι,με ξέχασες;

-Κάτι μου θυμίζεις αλλά δεν μοιάζεις σε αυτό που θυμόμουν. Έχεις πιο μεγάλες σακούλες στα ματια, το βλέμμα σου είναι πιο θολό,υπάρχουν ρυτίδες στα μάτια σου,το μέτωπο και τον λαιμό που δεν τις θυμάμαι.

-Άντε βρε,εσύ είμαι απλά έχω κάνει 2 παιδιά και δεν είμαι πια 25.

Και τότε αρχίζω να σκέφτομαι πού είμαι και τί συμβαίνει στην ζωή μου. Το 24ωρο με παίρνει μαζί του μαζί με  όλες τις υποχρεώσεις και κάποια στιγμή μπαίνω στον αυτόματο και παύω να έχω ενεργή σχέση με εμένα και την πραγματικότητα.Με ξανακοιτάω στον καθρέπτη και καταλαβαίνω οτι το είδωλό μου δεν ψεύδεται απλά εγώ κάπου έμεινα πίσω και αυτή είναι μία απο τις φορές που επικοινωνώ πραγματικά με τον εαυτό μου.Το μωρό είναι 5 μηνών και ο μεγάλος ήδη σχεδόν 5 ετών και εγώ 35. 

    Μην με παρεξηγήσεις δεν μετανιώνω για τίποτα. Είναι η κούραση που με καταβάλει κάποιες φορές. Κοιτάω τα ανθρωπάκια μου να κοιμούνται και αυτομάτως ανακαλώ τις εγκυμοσύνες,τους πόνους,την αϋπνία απο τους πόνους και την δυσκολία στην αναπνοή,τις ναυτίες,τις γέννες.

    Αν μου τα είχαν πει αυτά πριν μέινω έγκυος οτι θα τα περάσω αλλά και να ήξερα το πως νιόθω τώρα όταν τα κοιτώ να είσαι σίγουρη οτι θα τα ξαναέκανα όλα χωρίς δισταγμό.

    Μωρέ μου λείπει αυτός ο καφές με τις απλές σκοτούρες όπως το τί θα μου πει η συνάδελφος ή το τί θα φορέσω στο πάρτυ. Μου λείπει το ξενύχτι με τον άντρα μου και μετά η κρέπα στις 6 και στις 7 το πρωί. Όχι πάντα βέβαια γιατί τα έχω χορτάσει αυτά και με το παραπάνω. Ίσως αυτό που μου λείπει περισσότερο είναι η πολυτέλεια να έχω την επιλογή με την συνείδησή μου καθαρή.
    Μου λείπουν εκείνα τα ήσυχα απογεύματα με τον καφέ μου να βυθίζομαι στην απόλυτη σιωπή και στις σκέψεις μου. Θυμάμαι νόμιζα οτι εκείνη την στιγμή ακόμα και ο αέρας γινόταν πιο λεπτός στο σπίτι και όλα γίνονταν απόλυτα διαυγή. Ένα βιβλίο να χαζεύω και το άρωμα του ροφήματος να με τυλίγει μαζί με τις εικόνες που ζωντάνευαν μέσα απο τις σελίδες.

    Μου λείπει το απόλυτο μπάνιο! Να μπω μέσα και να ξεχαστώ στο καυτό νερό μέχρι να παγώσει. Μετά να βγώ και να περιποιηθώ το δέρμα και τα μαλλιά μου με ησυχία. Να φτιάξω μία ωραία μάσκα για το πρόσωπο και να ξαπλώσω στον καναπέ με το αγαπημένο μου περιοδικό μέχρι να περάσει ο χρόνος για να την αφαιρέσω.

    Μου λείπει η ησυχία και η ελεύθερη χωρίς ενοχές επιλογή για την επένδυση του χρόνου ψυχαγωγίας μου.

    Μου λείπει η βραδυνή έξοδος με την γυναικοπαρέα, τα χαχανίσματα και τα κραξίματα.

    Τα λατρεύω τα παιδιά μου. Την λατρεύω την οικογένειά μου.Την έκανα συνειδητά και εκ πεποιθήσεως. Αλλά αγαπώ και τον εαυτό μου. Θέλω να είμαι καλά, και είναι δύσκολο χωρίς βοήθεια να κρατάς ισσοροπίες. Όχι ανέφικτο απλά λίγο δύσκολο και λίγο κουραστικό.

Δεν νιόθω ενοχές που τα σκέφτομαι αυτά που μου λείπουν αλλιώς δεν θα μπορούσα να τα αρθρώσω πόσο μάλλον να τα δημοσιοποιήσω. Είμαι μία γυναίκα όπως όλες οι άλλες και το ότι μία γυναίκα γίνεται μητέρα δεν σημαίνει οτι πάυουν οι άλλοι ρόλοι της. Ας μην το ξεχνάμε αυτό! "έλα τώρα εσύ έχεις τα παιδιά σου","κλαίνε οι χήρες κλαίν κι οι παντρεμένες" "είσαι μάνα τώρα, τί τις θες τις εξόδους". Είναι μια αλήθεια οτι έκανα την επιλογή μου και ζω με τις συνέπειες αλλά όλα θέλουν ισσοροπία. Είμαι όσα ήμουν πριν και επιπλέον "μητέρα". Μου λείπουν αλλά είναι θέμα χρόνου να ξαναβρώ κάποια απο αυτά. Υπομονή...όλα θα γίνουν στην ώρα τους. Ούτε νωρίτερα ούτε αργότερα. 💗 😌😌