Για να μην βγαίνεις εκτός εαυτού!!!

Εντάξει...να συμφωνήσουμε πρωτίστως ότι είσαι άνθρωπος γλυκιά μου? Ωραία.
Ήρθε το καλοκαίρι..θαυμάσαμε τα παιδάκια μας στην γιορτή του σχολείου ή τον βρεφονηπιακό να φωνάζουν με τις γλυκιές φωνούλες τους "Καλό καλοκαίρι", και φουσκώσαμε απο περηφάνια,λίγο τα ματάκια βουρκώσανε, λίγο η καρδιά φτερούγησε που τα βλέπουμε να μεγαλώνουν, αλλά ουδεν κακό αμιγές καλού..και τούμπαλιν!! Τώρα είμαστε όλοι μαζί στο σπίτι και αν έχεις και πάνω απο ένα παιδάκι-ζωή να'χουν- νιώθεις  έναν κλοιό να στενέυει γύρω σου, ιδίως όταν λαμβάνει χώρα αυτός ο υπέροχος συγχρονισμός!!! Μαζί κλαίνε ,μαζί φωνάζουν, μαζί ουρλιάζουν, μαζί πεινάνε, και το σπίτι ουρλιάζει για καθαριότητα ή έστω ένα απλό συγύρισμα, και εσύ νιώθεις το χαμόγελο να σβήνει απο τα χείλη σου και την θέση του να παίρνει μία έκφραση εγκληματικής διάνοιας!!! 
 Γκουσσσφραμπά.. όπως λέει και ο φίλος μας o Jack Nickolson! Δεν υπάρχει λόγος να στεναχωριέσαι επειδή χάνεις κάποιες φορές την υπομονή σου, είναι φυσιολογικό!!! Επειδή έγινες μαμά αυτό δεν σημαίνει οτι κατάπιες ατελείωτες ποσότητες παραισθησιογόνων μανιταριών για να τα βλέπεις όλα πολύχρωμα με χαρούμενους μονόκερους!!! Θα σπάσουν τα νευράκια φίλη μου!!! Και επειδή την έχω την εμπειρία θα σου προτείνω κάποια πράγματα που πιάνουν σε εμένα.

Αποχώρηση απο τον χώρο!
Ναι ,ναι! Κλασσικά εικονογραφημένα! Βγαίνω για μερικά λεπτά απο το δωμάτιο και μπαίνω σε έναν άλλον χώρο- αφού εννοείται πρώτα είμαι σίγουρη για την ασφάλεια των παιδιών( κλεισμένες μπαλκονόπορτες, κρυμμένα αιχμηρά αντικείμενα και τα συναφή.) Προτιμώ να αφήσω το παιδί να κλαίει για 2 λεπτά και να δει μία χαμογελαστή μαμά αφού μαζέψει τα κουράγια της παρά να βλέπει ένα συνοφρυωμένο πρόσωπο και μια άγρια φωνή (όχι οτι δεν έχει γίνει και αυτό, σπανίως αλλά έχει γίνει). Ο μεγάλος παει λίγο στο δωμάτιό του και εγώ μπαίνω στο μπάνιο για 2-3 λεπτά ,ρίχνω λίγο νερό στο πρόσωπό μου, κλείνω τα μάτια μου και συγκεντρώνομαι. Φοράω το καλύτερο χαμόγελο που μπορώ και βγαίνω.

Απασχόληση μέχρι να ολοκληρώσω την εργασία.
Εδώ ξέρω οτι κάποιες θα διαφωνήσουν μαζί μου αλλά εμένα με έχει βολέψει. Όταν θέλω να κάνω μία δουλειά που ξέρω οτι θα μου πάρει χρόνο, όπως το να κάθαρίσω τον νεροχύτη,  βάζω στον μεγάλο στον υπολογιστή να δει μία ταινία που του αρέσει ή τον αφήνω με ρολόι να δει κάποια βιντεάκια παιδικά στο ίντερνετ.Έχω τον μπεμπούλη δίπλα μου και κάθε 5 λεπτά τσεκάρω τον Ορφέα. Και εκείνος απασχολείται και εγώ κάνω με ηρεμία την δουλειά μου.

Φροντίζω ο μεγάλος ο γιός να απασχολείται και εκείνος με κάτι δημιουργικό

 Φροντίζω να έχω κάποια δημιουργική ασχολία.
Κανένας δεν είπε οτι είναι εύκολο να έχει 2 παιδιά ή έστω και ένα μέσα στο σπίτι. Συνεχώς χρειάζονται την προσοχή σου και ακόμα και αν δεν την χρειάζονται κάποιες φορές την απαιτούν. Την μία φορά θέλουν φαγητό, την άλλη τουαλέτα, την άλλη κατί δεν δουλεύει και εσύ πρέπει να το παίξεις Μπομπ ο μάστορας, και κάποιες άλλες φορές απλά θέλουν παρεούλα απο την μαμά τους, να περάσουν όμορφο χρόνο μαζί! Καταλαβαίνεις λοιπόν οτι αφιερώνεις όλο τον χρόνο σου να τρέχεις για εκείνα και το σπίτι-κάτι που είναι λογικό- Για αυτόν τον λόγο κάποια στιγμή της μέρας φτάνω στα όριά μου. Δεν είναι έγκλημα να θέλω χρόνο και για μένα. Για αυτό έχω φροντίσει κάποια ώρα να κάθομαι να κάνω κάτι που μου αρέσει. Φροντίζω ο μεγάλος ο γιός να απασχολείται και εκείνος με κάτι δημιουργικό που του αρέσει και την ίδια ώρα κοιμίζω τον μπεμπούλη. Αν δεν έχω καταφέρει να το κάνω κατα τις πρωινές ώρες το κάνω όταν έρθει ο μπαμπάς μας. Τα κρατάει για την ώρα που χριεάζομαι (συνήθως καμιά ωρίτσα και κάτι) . Έτσι παραμένω όσο πιο ήρεμη γίνεται ακόμα και σε δύσκολες καταστάσεις. 😉😉

Ο έξω κόσμος είναι γεμάτος ερεθίσματα.
Πάντα θα έχουμε δουλειές να κάνουμε έξω.Να πάμε να ψωνίσουμε στην αγορά ή να πληρώσουμε κάποιον λογαριασμό, πάντα κάτι θα υπάρχει να κάνουμε. Στη αρχή φοβόμουν να βγω έξω με 2 παιδιά αλλά μάζεψα τα κουράγια μου και το έκανα, η πρώτη φορά θέλει κουράγιο. Όσο εκνευρισμό και να έχει ο μεγάλος μου και γκρίνια ο μικρός όταν βγούμε έξω όλοι ηρεμούμε. Τα χρωματικά και ηχητικά ερεθίσματα τον κουράζουν τον μικρό και κοιμάται και όσο αφορά τον μεγάλο,το βλέπει σαν βόλτα. Πάντα κάνουμε μία στάση στο φαρμακείο να πάρουμε ένα γλυφιτζούρι(αυτό χωρίς ζάχαρη με χυμό φρούτων). Με τον μεγάλο βρίσκουμε παιχνίδια και κάνουμε στον δρόμο, όπως να τον βάζω να μου περιγράφει πράγματα και άλλα παιχνιδάκια που σκαρφίζομαι εκείνη την στιγμή για να τον απασχολώ. Έεε παίρνω και τον αγαπημένο μου καφέ για τον δρόμο! Το τερπνόν μετά του ωφελίμου!!

Η ώρα της μαγειρικής.
Το γνωστό κόλπο. Και ποίος δεν ευχαριστιέται να παίζει στην κουζίνα...όταν δεν είσαι υποχρεωμένος να μαγειρέψεις και το κάνεις προς τέρψη των αισθήσεών σου είναι πάντα ένα ωραίο δημιουργικό παιχνίδι. Πόσο μάλλον για ένα παιδί. Είναι και εξαιρετικά εκπαιδευτικό, καθώς το παιδί μαθαίνει μυρωδιές, υφές, γεύσεις. Με τον γιό μου τον μεγάλο μυρίζουμε όλα τα μπαχαρικά και μαθαίνουμε τα ονόματα. Ανεβαίνει σε ένα δίσκαλο που έχω και ως ένας άλλος Πετρετζίκης, ανακατεύει, ρίχνει αλάτι, δοκιμάζει, αναμιγνύει τα υλικά και το αγαπημένο του? "μαμά τί βοτανάκι θα ρίξουμε εδώ?" χαχαχα!!! και φυσικά κλέβουμε και μια γλυψιά απο το μπολ του μίξερ όταν φτιάχνουμε κέικ. 😁

Η καθαριότητα του σπιτιου
Αυτό που θα σου πω ισχύει στην περίπτωση που είσαι μία μέση φυσιολογική γυναίκα...εκτός και αν έχεις οικιακή βοηθό ή το σπίτι σου το φωτογραφίζεις καθημερινα για περιοδικό ηλεκτρονικό ή μη.ΔΕΝ πειράζει να υπάρχει ακαταστασία στο σπίτι και να είσαι σίγουρη πως όποιος δικός σου άνθρωπος και αν έρθει ΔΕΝ θα σε παρεξηγήσει (ιδίως αν έχει παιδιά). Τώρα που δεν έχει σχολείο ο μικρός θυμάται να παίξει με όλα τα παιχνίδια του, καταλαβαίνεις. Έχω και σκύλο μέσα στο σπίτι και δεν έχω μονοκατοικία....ένα ημίαιμο λυκόσκυλο. Είναι μέλος της οικογένειας και όπως ανέχομαι τα κουσούρια κάθε μέλους του σπιτιού έτσι ανέχομαι και την τρίχα. Σκουπίζω κάθε μέρα και φροντίζω να έχω μία βασική καθαριότητα ετσι ώστε να μην κυνδινεύουμε απο λοιμώξεις και βρώμα. Έχω απολυμαντικά και περνάω τις επιφάνειες, δεν αφήνω άπλυτα στον νεροχύτη και φροντίζω να είναι καθαρό το μπάνιο για ευνόητους λόγους. Όσο όμως και να προσπαθώ το σπίτι δεν μπορεί να μείνει συγυρισμένο...οπότε έπαψα να τρελλαίνομαι. Όταν προσπαθείς και προσπαθείς να κρατήσεις έναν χώρο έτσι όπως τον φαντάζεσαι και ιδίως όταν δεν έχεις και βοήθεια απο πουθενά, δεν τα καταφέρνεις και σου σπάνε τα νεύρα. Οπότε...χαλάρωσα και το πήρα απόφαση. Αυτοί που θα παρεξηγηθούν σίγουρα δεν με αγαπάνε, σίγουρα έχουν βοήθεια και μιλούν εκ του ασφαλούς, σίγουρα δεν θα έχουν παιδιά ή απλα΄είναι ψυχαναγκαστικοί και καταλήγουν να τσακώνοντε με τα παιδιά τους ολημερίς και οληνυχτίς. Προτιμώ να παίζω με τα παιδιά μου στο σαλόνι και να υπάρχουν διάσπαρτα πράγματα  και παιχνίδια στον χώρο (που θα μου πάρει 5 λεπτα να τα βάλω στην θέση τους το βράδυ με τον μπαμπά) ή έναν λεκέ απο νερομπογιά στο πάτωμα, παρά να φωνάζω συνεχως στο 4χρονο να προσέχει και να μην παίζει!!!!! Και αυτό με μέτρο όμως ,δεν αφήνω τον γιό μου να κάνει εμπόλεμη ζώνη το σπίτι και πάντα τον βάζω να με βοηθάει να μαζέψω.Προσωπική ,ταπεινή μου άποψη.  

 Λοιπόν αυτά είναι κάποια από τα πράγματα που προσπαθώ να κάνω για να κατευνάζω τα πνεύματα. Μυαλό απασχολημένο, ψυχή γεμάτη. Αυτά είναι κάποια πράγματα που με βοηθούν και κάθε μέρα εφευρίσκω κι άλλα. Το ζητούμενο είναι η μαμά να είναι όσο ήρεμη γίνεται. Είναι σημαντικό να  είμαστε χαρούμενες και γεμάτες. Δεν είναι κάθε μέρα ίδια και σίγουρα θα υπάρξουν μέρες που τίποτα απο αυτά που θέλουμε να εφαρμόσουμε δεν θα πιάνει..τότε θυμαμαι πάντα την αλλαγή χώρου, έστω για 2 λεπτά. Τα κοιτάω και προσπαθώ να ανακαλέσω στην μνήμη μου κάποια τρυφερή στιγμή μαζί τους και αμέσως ηρεμώ.
Κάνε κουράγιο και να θυμάσαι οτι είναι φυσιολογικό να χάνεις την ψυχραιμία σου και την υπομονή σου...είσαι άνθρωπος!!!!! Επίσης να θυμάσαι οτι ακριβώς επειδή είσαι το ίδιο άνθρωπος με τους υπόλοιπους πρέπει να σε φροντίζεις όπως κάνεις και με τους άλλους. Για να μπορούμε να είμαστε καλές και με τους ανθρώπους που λατρεύουμε όπως τα παιδιά μας!!!!!
 

Βραδυνή έξοδος!! Επιτέλους??

Καλημέρα !!!

Ζεστή Παρασκευή του Ιουλίου και κλεισμένη μέσα στο σπίτι, (με ένα μωρό και 40 βαθμούς πού να πας?). Μεσημεριάζει και ο μεγάλος μου γυρνάει απο το σχολείο. Όλη την εβδομάδα με την αφόρητη ζέστη και το αυτοκίνητο στο συνεργείο πού να τον πάω κολυμβητήριο? Έχει σκάσει και αυτός ο καημένος, γυρνάει απο το σχολείο και μένει μέσα στο σπίτι. Σήμερα όμως το απόγευμα που αρχίσαν και τα βοριαδάκια πήγαμε σε ένα φιλικό ζευγάρι που γεννήσαμε μαζί και μεγαλώνουν μαζί τα τζιμάνια μας,  λυσσάξανε στο παιχνίδι. Κατά τις 9 το βραδάκι σκάει το τηλεφώνημα....."ξαδέρφη μόλις τελείωσα με τις δουλειές μου, τί λες θα πάμε για μπυρίτσα παραλία?" Αν θα πάμε λέει???? απαντάει η σκασμένη η μάνα....ένιωσα σαν το σκιουράκι του ICE AGE όταν πεθαίνει και πάει στον παραδεισο και βλέπει το βελανίδι των ονείρων του.'Ένιωσα την αυτοπραγμάτωση μου μέσα σε ένα ποτήρι παγωμένης μπύρας στην θάλασσα, 😆!!! Κοιτάω το αγόρι μου με ύφος Puss in boots Disney.....

μπορώ να πάω? 

και φυσικά και πήγα. Γυρίσαμε στο σπίτι, φάγαμε, κοιμήθηκε ο μεγάλος, τάϊσα τον μικρό και έφυγα. Το μεγάλο μεγάλο αγόρι μου παρά την κούρασή του με καταλαβαίνει . Περάσαμε όσο πιο καλά γινόταν τα κορίτσια και το λέω γιατί όλα τα μαγαζιά στην παραλία "βάραγαν" μουσική και... ή μάλλον γέρασα ή απλά το παρακάνουν στην ένταση. Αλλά νομίζω οτι είναι μάλλον το πρώτο 😅😅😅. Πρώτα πήγαμε σε ένα μπαράκι στο ύψος του Ζέφυρου αλλά ήταν τόσο ωραίο που το είχαν κλείσει για γάμο. Δίπλα ήταν ενά γνωστό μπαρ το Rubirosa με 2 επίπεδα ένα στην παραλία και ένα απο πάνω....εκεί να δεις ντάπα ντούπα. Εντάξει, δεν τρελλάθηκα κι όλας.Δίπλα απο αυτό είδαμε οτι υπάρχει άλλο ένα, εεε να μην το τσεκάρουμε κι αυτό? Με το που μπαίνουμε νά σου μπροστά μας 3 παρέες με 14χρονα....και να "βαράει" η μουσική..πού πάμε η γυναίκες?😅😅😅😅😅😅 .Όπως καταλαβαίνεις ούτε το όνομα δεν συγκράτησα.Τελικά καταλήξαμε στο προηγούμενο και για καλή μας τύχη βρήκαμε το πιο απομακρυσμένο τραπέζι στην παραλία. Η παρέα υπέροχη και ακόμα πιο ωραία η συζήτηση!!! Πώ πω όμως, πόσο κουρασμένη....Μην μου τους κύκλους τάραττε.. είμαι τόσο κουρασμένη που δεν έχω αντοχή για μεγάλες εντάσεις, είτε ανθρώπινες είτε μουσικές και το μαγαζί έπαιζε την μουσική στο τέρμα και να μπερδεύονται οι ήχοι και απο τα 2 stages...αναζητάω ηρεμία, και συζήτηση. Ήταν λίγο πονοκέφαλος το συγκεκριμένο μαγαζί. Ίσως έφταιγε το σημείο που καθίσαμε. Το μέρος ήταν όμορφο αλλά έιναι κρίμα που δεν έχουν καλή μελέτη ήχου.
 Σηκώθηκα νωρίς όπως υποσχέθηκα στον μπαμπά μας και τον άφησα να κοιμηθεί. Αφού σηκώθηκε με το καλό έφυγα να πάω κωμμωτήριο.Πήγα στο BLOW του Πειραιά.Θα ανεβάσω άρθρο μόνο για αυτό. Πάντως μεγάλη ταλαιπωρία για ένα μέτριο αποτέλεσμα. Το απογευματάκι τέλειο  παρτάκι παιδικό και τα κουτσουνάκια βγήκαν off. Γυρίσαμε και πέσαμε για ύπνο. Η Κυριακή μας θα κυλίσει ήρεμα με καμιά βολτούλα απογευματινή στην παιδική χαρά και η μέρα θα τελειώσει..και θα έρθει η επόμενη ημέρα. Μέρα με την ημέρα πάμε. Η αλήθεια είναι οτι μεγαλώνω και αλλάζω, δεν είναι η μητρότητα που το κάνει αυτό, και θα ξαναλλάξω και ξανά. Με παρατηρώ και προσπαθώ να με μαθαίνω πιο καλά κάθε μέρα..μα εκεί που λέω με ξέρω πάλι κάτι αλλάζει....Αέναο το κυνήγι του εαυτού μας φιλένάδα.....Ψάξε ψάξε δεν θα σε βρεις....αλλά θα σε βρίσκεις κάθε μέρα....έτσι μάλλον έχει και πιο πολύ ενδιαφέρον.

Φιλάκια. 💓💓

Κοιμησου, κοιμάμαι, θα κοιμηθούμε

Καλημέρα,

            Ξημέρωσε μια μάλλον καλή ημέρα. Κοιμηθήκαμε καλύτερα σήμερα.Πέσαμε για ύπνο κατα τις 10.30 αφού άδειασε και τα 2 στήθη. Τον έβαλα στην καλαθουνίτσα του. Ξύπνησε κατά τις 3 και τον ξανατάϊσα και ξανά στο κρεβάτι του. Κατά τις 5.30 το ξημέρωμα ξαναξυπνήσαμε και ξαπλώσαμε αγκαλίτσα στο κεβάτι. Δεν πιστεύω στην θεωρία να μην παίρνεις το μωρό στο κρεβάτι.Και τον μεγάλο το είχα στο κρεβάτι μου και το  μόνο που έπαθε είναι να έχει υψηλή αυτοπεποίθηση. Δεν λέω να συνεχίζεται αυτό εις αεί αλλά τουλάχιστον μέχρι και 6 μηνών δεν είναι κακό. Δεν πρόκειται να γυρίσει ο χρόνος πίσω και να ξαναμικρύνουν τα παιδάκια μας, δεν πρόκειται  να ξαναείναι μωράκια ποτέ. Δεν είναι κακό να χορτάσουν αγκαλίτσες και φιλάκια. Επιπροσθέτως είναι και αρκετά ξεκούραστο για την μαμά να μην σηκώνεται μέσα στην νύχτα για να θηλάσει ή να νανουρίσει το μωρό. Συνεπώς ας μην είμαστε πολύ αυστηροί με την αγκαλιά και τον ύπνο. Μετά τους 6 μήνες ακόμα και τον πρώτο χρόνο ας αρχίσουμε να εφαρμόζουμε τεχνικές για τον ύπνο. Ο μεγάλος μου απο 14 μηνών άρχισε να κοιμάται μόνος του ακολουθώντας ευλαβικά την καθημερινή μας ρουτίνα – χεράκια,τσισάκια(πανούλα), ιστοριούλα ή τραγουδάκι,φιλάκι και καληνύχτα, στην συνέχεια προστέθηκε το «δοντάκια, χεράκια, μουτράκια». Σήμερα είναι 4 ½ ετών και αφού καληνυχτιστούμε αν δεν έχει διάθεση να κοιμηθεί κάθεται μόνος του στο κρεβατάκι του και τραγουδάει ή μιλάει με τα παιχνίδια του.

            Σε όλα χρειάζεται μέτρο. Όλοι οι άνθρωποι αντιδρούμε καλύτερα σε ένα όμορφο περιβάλλον, πόσο μάλλον τα παιδιά. Είναι δύσκολο να έχεις παιδιά δεν πρόκειται να το αρνηθώ. Είναι στιγμές που είμαι έτοιμη να εκραγώ απο τον εκνευρισμό και την κούραση, αλλά πάντα τα κοιτάω και βλέπω τα μουτράκια τους και σκέφτομαι τί θα μου άρεσε να μου πουν εμένα και ηρεμώ. Χαμογελάω κατεβάζω τον τόνο τις φωνής μου και σταμάτω να δίνω τροφή στον εκνευρισμό και τις άσχημες αντιδράσεις. Και όπως  λένε..χαμογελάτε είναι μεταδοτικό.Κάνε υπομονή και στο μέλλον θα θερίσεις τους πιο όμορφους καρπούς,στο υπόσχομαι!

Φιλιά.

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΜΕ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ :-D

Καλό μήνα!

 Ο πιο καλοκαιρινός μήνας μας βρήκε με καύσωνα 43 βαθμούς κελσίου και ευτυχώς στην όμορφη αρχαία Θίσβη, ένα μικρό χωριουδάκι περίπου 20 χιλιόμετρα πίσω απο την πόλη της Θήβας κοντά στα παράλια του κορινθιακού κόλπου.  Απογευματάκι στην παραλία «Σαράντη» με τα υπέροχα βοτσαλάκια μέχρι που έδυσε ο ήλιος.  Η διαδρομή προς την Θίσβη πέρασε με τραγουδάκια, λίγο γκρινίτσα του μπεμπούλη και αμπελοφιλοσοφίες του μεγάλου αδερφού για τα τραγούδια. Η διαδρομή είναι κανα τέταρτο με εικοσάλεπτο οπότε, όλα καλά! Γρήγορο μπανάκι ,καθαρά ρουχαλάκια και παγωμένη μπυρίτσα στο κοντινό υπαίθριο μπαράκι. Ο μικρός να παίζει στην παιδική χαρά, ο μπεμπάκος να κοιμάται στο καροτσάκι και εμείς κατάκοποι να προσπαθούμε να κάνουμε κουβέντα οτι δήθεν και καλά είμαστε καλά και ευχαριστιόμαστε την ωραία βραδιά..χαχαχαχα! Μετά απο καμια ώρα και αφού είχαμε καταναλώσει σχεδόν μονορούφι και την δέυτερη μπυρίτσα απο την ζέστη ( η δική μου άνευ αλκοολ φυσικά και δεν θα παριστάνω οτι εκστασιάζομαι κι όλας ,χαχαχα) κοιταχτήκαμε στα μάτια και ήρθε η παραδοχή της αλήθειας! «Είμαστε πτώματα, έχουμε κοιμηθεί ήδη και δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε» χαχαχα!!

            Μπορεί να με θυμώνει λίγο οτι είμαι τόσο κουρασμένη και δεν έχω αντοχές να ευχαριστηθώ τον άντρα μου και να διασκεδάσω αλλά απο την άλλη είναι φυσιολογικό. Έχω μόλις 2 μήνες που γέννησα. Κοιτάω γύρω μου και βλέπω ένα αγόρι να χοροπηδάει χαρούμενο ,ένα μωράκι να κομαται γαλήνια στο καροτσάκι του με ένα χαμόγελο πληρότητας και έναν σύντροφο να με καταλαβαίνει μόνο με το βλέμμα. Κάθομαι σε έναν όμορφο κήπο με μία παγωμένη μπυρίτσα κάτω απο τον έναστρο ουρανό και το φεγγάρι.  Μπορεί να μην μπορώ να κάνω την διασκέδαση που θέλω αλλά δεν το βάζω κάτω και προσπαθώ. Κάθε μέρα θα γίνεται και πιο εύκολο. Στο κάτω κάτω, πάντα κάτι δίνεις και κάτι παίρνεις.

Μεσημεράκι Κυριακής ,εγώ ξαπλωμένη με τον μπεμπάκο στο ένα δωμάτιο και ο μπαμπάς μας με τον μεγάλο στο άλλο. Απο έναν ανεμιστήρα σε κάθε δωμάτιο και καλή μας ξεκούραση. Περιμένω να περάσει η ώρα για να τους ξυπνησω να πάμε για μπάνιο. Έγώ δεν μπορώ να κοιμηθώ 1ον γιατί κοιτάω τον μπεμπάκο που τον πήρε ο ύπνος μπρούμυτα και 2ον κάποιος πρέπει να μας σηκώσει  για να ετοιμαστούμε...ε.. και επι της ευκαιρίας να δουλέψω και λίγο...να λίγη έρευνα ,λίγο διάβασμα ,λίγη συγγραφή. Όλα είναι καλά..

Μην το βάζεις κάτω κορίτσι...πάντα κάτι δίνεις και κάτι παίρνεις... Επιβράβευσε τον εαυτό σου για την προσπάθειά σου και μην κοιτάς πίσω αυτά που δεν υπάρχουν στην ζωή σου...φτιάξε καινούρια γιατί μπορείς. Πάντα όμως...κάτι να δίνεις και κάτι να παίρνεις...ζυγαριά είναι πρόσεξε μην χάσεις την ισορροπία της!!!

Σε φιλώ.....