Οι φωνές που ουρλιάζουν μέσα σου.

   Ξεκινάει σαν ένας μικρός απλός ήχος όπως το άναμα μία λάμπας.Σαν ψίθυρος ακούγεται μετά,αλλα και πάλι δεν του δίνεις σημασία. Συνεχίζει σαν φωνή γλυκια,φιλική,που σε χτυπάει στην πλάτη υποστηρικτικά. Όσο περνάει ο καιρός και εξακολουθείς να μην της δίνεις σημασία, η φωνή αρχίζει να γίνετε πιο δυνατή και απότομη σαν τσίμπημα μέλισσας,τσούζει λίγο αλλά περνάει αν του δώσεις χρόνο. Ο χρόνος περνάει και οι φωνές αρχίζουν να φωνάζουν συνεχώς και κάθε μέρα πιο δυνατά. Όσο περισσότερο δεν τις ακούς να ξέρεις θα γίνουν ουρλιαχτά. 

    Όχι δεν πάσχω απο παραισθήσεις. Αυτό που ουρλιάζει είναι τα όνειρά σου. Εκείνα που κάθε μέρα επιμελώς τους γυρνάς την πλάτη, γιατί μεγάλωσες, γιατί έγινες μητέρα, γιατί έχεις πάρει κιλά, γιατί τώρα δεν προλαβαίνεις, γιατί έχεις πολύ δουλειά, γιατί παντρεύτηκες, γιατί,γιατί, γιατί γιατί, και απο δικαιολογίες άλλο τίποτα. Εκείνα όμως είναι εκεί, δεν πρόκειται να φύγουν. Το μόνο που θα καταφέρεις είναι να έχεις έναν μόνιμο πονοκέφαλο,στομαχόπονο,κοιλιακούς πόνους και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς γιατί ο πόνος της ψυχής σου ξεχειλίζει!
    Πολλοί άνθρωποι κάθε μέρα κάνουν αυτά που κάνεις κι εσύ και άλλα τόσα και άλλα τόσα. Όχι γιατί είναι πιο μάγκες απο εσένα απλά αποφάσισαν να ακούσουν αυτές τις φωνές. 
    Πάρε κάθε δικαιολογία σου και μετέτρεψέ την σε "πώς θα σταματήσει αυτό?" Μετέτρεψέ το σε "γιατί μου συμβαίνει αυτό" Και θα βρεις την απάντηση. Δεν υπάρχει κάτι που ΔΕΝ μπορείς να κάνεις, όχι γιατί είσαι υπεράνθρωπος απλά γιατί μπορείς. Μία απόφαση είναι. Ένα δευτερόλεπτο να αποφασίσεις να σταματήσεις να γκρινιάζεις, να κοιτάξεις ψηλά και να αναπνεύσεις. 
    Άκουσα μιά πολύ ωραία ιστορία απο μία υπέροχη και πολύ ταλαντούχα ομιλήτρια πρόσφατα "Κάποτε σε ένα ινδιάνικο χωριό ένα μικρό αγόρι καθόταν με τον παππού του και τον ρώτησε :
-Παππού τί θα γίνω όταν μεγαλώσω?
Ο σοφός γέροντας τότε κοιτάει το μικρό εγγονό του και του λέει:
-Όλοι οι άνθρωποι έχουμε μέσα μας 2 λύκους τοτεμ.
"Ουάου" σκέφτηκε" Έχω 2 λύκους τοτεμ, φοβερό ζώο,πολύ δυνατό και άγριο, αλλά αν είναι δύο θα αλληλοφαγωθούν παππού και τότε ποιός θα κυριαρχήσει, τί θα γίνω εγώ?
-Σωστά παιδί μου. Ο ένας λύκος είναι ο λύκος της κακίας και ο άλλος είναι ο λύκος της καλοσύνης. Αν ταϊζεις τον έναν περισσότερο απο τον άλλον τότε εκείνος θα κυριαρχήσει στο άλλον και δεν θα χρειαστεί να αλληλοφαγωθούν. Για αυτό πρόσεχε ποιόν θα ταϊζεις και ποιός θα κυριαρχήσει παιδί μου. Ο άλλος θα υπάρχει αλλά θα είναι ισχνός και αδύναμος.

     Έτσι είναι. Όσο μένουμε στις άσχημες σκέψεις, οι άσχημες σκέψεις θα μας ορίζουν. Μπορεί να σου φαίνεται πολύ κλισέ το "σκέψου θετικά" αλλά δεν είναι. Όταν στην ζωή σου επιλέξεις να μιλάς με αρνητικά λόγια, μόνο αρνητικούς ανθρώπους θα έχεις γύρω σου και αρνητικές καταστάσεις. Τίποτα απο αυτά που θέλεις δεν θα βρεις το κουράγιο να κυνηγήσεις και να προσπαθήσεις ,και το μόνο που θα μπορείς  είναι να ζεις ξάνα και σε επανάληψη αυτό που σιχαίνεσαι περισσότερο.Την προσωπική σου φυλακή.
    Κανένας δεν είπε πως όλα θα έρθουν ως μάνα εξ ουρανού, αλλά το να γίνεις καλύτερος άνθρωπος θα σε βοηθήσει να κατακτήσεις αυτό που θέλεις. Όταν λέω καλύτερος άνθρωπος, εννοώ πιο υγιής. Όπως όταν χάνουμε τα κιλά που θέλουμε ή σταματάμε μία κακή συνήθεια νιόθουμε καλύτερα και πιο υγιείς,έτσι όταν αρχίσουμε να είμαστε πιο αισιόδοξοι και πιο θετικοί,η ζωή μας αποκτά μία άλλη δυναμική.
    Αποφάσισε σε ότι κάνεις να βάζεις λίγη αγάπη μέσα του απο σένα. Μην μένεις στις δυσκολίες που έχεις,όλοι έχουν,όχι μόνο εσύ. Δες τα καλά που έχεις, ένα παράθυρο με όμορφη θέα, ένα όμορφο λουλούδι, ένας υπέροχος συνάδερφος,μία καινούρια γνώση. Βρες την ευκαιρία κάθε μέρα να μαθαίνεις κάτι καινούριο. Μπορείς να ξεκινήσεις αυτό που πάντα ήθελες να κάνεις και να μάθεις. Αφιέρωσε λίγο χρόνο καθε μέρα σε κάτι που πραγματικά σε κάνει να νιώθεις καλά με εσένα.
    Αποφάσισε λοιπόν αν θα ακούσεις αυτές τις φωνές. Αν θέλεις να το κάνεις, θα το κάνεις. Σε όποια ηλικία και αν είσαι, όποιος παράγοντας κι αν νομίζεις οτι σε επηρεάζει, χρησιμοποίσέ τον σαν μοχλό πίεσης προς την επίτευξη του στόχου σου και όχι ως εμπόδιο.
    Ο κόσμος είναι όπως εσύ αποφασίσεις οτι είναι. Όπως είπε και ο Γκάντι" Αν θέλεις να αλλάξει ο κόσμος, άλλαξε εσύ πρώτα".
    Κράτα τον εαυτό σου γερά απο το χέρι και άνοιξέ του την πόρτα προς τον έξω κόσμο, έναν κόσμο γεμάτο περιπέτειες, φως και χρώματα! Τα όνειρα δεν είναι οι σκέψεις που κάνεις όταν κοιμάσαι τις νύχτες αλλά αυτές που σε κρατάνε ξύπνιο.
Με αγάπη.

Μερικές απο τις Δύσκολες αλήθειες μου.

    Τί όμορφο που είναι να τα κοιτάς όταν κοιμούνται. Όμορφα ,γαλήνια,σχεδόν σαν άγγελοι. Νομίζεις ότι βλέπεις αυτό το μαγικό φως να τα περιβάλλει. Τα φιλάω τρυφερά στα κεφαλάκια και βγαίνω σιγά σιγά απο το δωμάτιο. Πάω στο μπάνιο να ετοιμαστώ κι εγώ. Ανοίγω την βρύση βάζω οδοντόκρεμα στην οδοντόβουρτσα και τότε σηκώνω το βλέμμα μου και την βλέπω.

 

-Ποιά είσαι εσύ;

-Έλα βρε εσύ είμαι,με ξέχασες;

-Κάτι μου θυμίζεις αλλά δεν μοιάζεις σε αυτό που θυμόμουν. Έχεις πιο μεγάλες σακούλες στα ματια, το βλέμμα σου είναι πιο θολό,υπάρχουν ρυτίδες στα μάτια σου,το μέτωπο και τον λαιμό που δεν τις θυμάμαι.

-Άντε βρε,εσύ είμαι απλά έχω κάνει 2 παιδιά και δεν είμαι πια 25.

Και τότε αρχίζω να σκέφτομαι πού είμαι και τί συμβαίνει στην ζωή μου. Το 24ωρο με παίρνει μαζί του μαζί με  όλες τις υποχρεώσεις και κάποια στιγμή μπαίνω στον αυτόματο και παύω να έχω ενεργή σχέση με εμένα και την πραγματικότητα.Με ξανακοιτάω στον καθρέπτη και καταλαβαίνω οτι το είδωλό μου δεν ψεύδεται απλά εγώ κάπου έμεινα πίσω και αυτή είναι μία απο τις φορές που επικοινωνώ πραγματικά με τον εαυτό μου.Το μωρό είναι 5 μηνών και ο μεγάλος ήδη σχεδόν 5 ετών και εγώ 35. 

    Μην με παρεξηγήσεις δεν μετανιώνω για τίποτα. Είναι η κούραση που με καταβάλει κάποιες φορές. Κοιτάω τα ανθρωπάκια μου να κοιμούνται και αυτομάτως ανακαλώ τις εγκυμοσύνες,τους πόνους,την αϋπνία απο τους πόνους και την δυσκολία στην αναπνοή,τις ναυτίες,τις γέννες.

    Αν μου τα είχαν πει αυτά πριν μέινω έγκυος οτι θα τα περάσω αλλά και να ήξερα το πως νιόθω τώρα όταν τα κοιτώ να είσαι σίγουρη οτι θα τα ξαναέκανα όλα χωρίς δισταγμό.

    Μωρέ μου λείπει αυτός ο καφές με τις απλές σκοτούρες όπως το τί θα μου πει η συνάδελφος ή το τί θα φορέσω στο πάρτυ. Μου λείπει το ξενύχτι με τον άντρα μου και μετά η κρέπα στις 6 και στις 7 το πρωί. Όχι πάντα βέβαια γιατί τα έχω χορτάσει αυτά και με το παραπάνω. Ίσως αυτό που μου λείπει περισσότερο είναι η πολυτέλεια να έχω την επιλογή με την συνείδησή μου καθαρή.

    Μου λείπουν εκείνα τα ήσυχα απογεύματα με τον καφέ μου να βυθίζομαι στην απόλυτη σιωπή και στις σκέψεις μου. Θυμάμαι νόμιζα οτι εκείνη την στιγμή ακόμα και ο αέρας γινόταν πιο λεπτός στο σπίτι και όλα γίνονταν απόλυτα διαυγή. Ένα βιβλίο να χαζεύω και το άρωμα του ροφήματος να με τυλίγει μαζί με τις εικόνες που ζωντάνευαν μέσα απο τις σελίδες.

    Μου λείπει το απόλυτο μπάνιο! Να μπω μέσα και να ξεχαστώ στο καυτό νερό μέχρι να παγώσει. Μετά να βγώ και να περιποιηθώ το δέρμα και τα μαλλιά μου με ησυχία. Να φτιάξω μία ωραία μάσκα για το πρόσωπο και να ξαπλώσω στον καναπέ με το αγαπημένο μου περιοδικό μέχρι να περάσει ο χρόνος για να την αφαιρέσω.

    Μου λείπει η ησυχία και η ελεύθερη χωρίς ενοχές επιλογή για την επένδυση του χρόνου ψυχαγωγίας μου.

    Μου λείπει η βραδυνή έξοδος με την γυναικοπαρέα, τα χαχανίσματα και τα κραξίματα.

    Τα λατρεύω τα παιδιά μου. Την λατρεύω την οικογένειά μου.Την έκανα συνειδητά και εκ πεποιθήσεως. Αλλά αγαπώ και τον εαυτό μου. Θέλω να είμαι καλά, και είναι δύσκολο χωρίς βοήθεια να κρατάς ισσοροπίες. Όχι ανέφικτο απλά λίγο δύσκολο και λίγο κουραστικό.

Δεν νιόθω ενοχές που τα σκέφτομαι αυτά που μου λείπουν αλλιώς δεν θα μπορούσα να τα αρθρώσω πόσο μάλλον να τα δημοσιοποιήσω. Είμαι μία γυναίκα όπως όλες οι άλλες και το ότι μία γυναίκα γίνεται μητέρα δεν σημαίνει οτι πάυουν οι άλλοι ρόλοι της. Ας μην το ξεχνάμε αυτό! "έλα τώρα εσύ έχεις τα παιδιά σου","κλαίνε οι χήρες κλαίν κι οι παντρεμένες" "είσαι μάνα τώρα, τί τις θες τις εξόδους". Είναι μια αλήθεια οτι έκανα την επιλογή μου και ζω με τις συνέπειες αλλά όλα θέλουν ισσοροπία. Είμαι όσα ήμουν πριν και επιπλέον "μητέρα". Μου λείπουν αλλά είναι θέμα χρόνου να ξαναβρώ κάποια απο αυτά. Υπομονή...όλα θα γίνουν στην ώρα τους. Ούτε νωρίτερα ούτε αργότερα. 💗 😌😌

Φθινόπωρο. Τα μαλλιά μου τί φταίνε και πέφτουν κι αυτά? Ένα γράμμα στην μητέρα φύση.

Αγαπητή συνάδερφε μητέρα φύση.

   Μην παρεξηγηθείς σε καμία περίπτωση δεν εξισώνομαι η δόλια μάνα 2 παιδιών με εσένα μητέρα του κόσμου και δημιουργέ της ζωής αλλά...!!!
    Κι όπως λένε και ποιητικά "ήρθε ο Χειμώνας και χιονίζει και στην καρδιά μου" Με συγχωρείς μαμά φύση επειδή εσύ αποφασίζεις να ξεγυμνώσεις τα παιδάκια σου και να ρίξεις όλα τα φύλλα πρέπει να πέσουν και τα δικά μας?  Τί φταίω η καημένη να κουρουπιαστώ επειδή αλλάζεις φόρεμα μανούλα? Εσύ δεν έχεις καλή μου και άντρα να βλέπει το γουναρικό γύρω γύρω στα πατώματα ,ούτε τις τριχόμπαλες στους κάδους. Άσε ντε και την ώρα του χτενίσματος μετά το μπάνιο."Αγάπη αργείς εκει μέσα;" Ρωτάει o καλός μου, "Όχι ματάκια μου τώρα βγαίνω" λέω εγώ καθώς χτενίζομαι κοιτάζοντας την βούρτσα και αδειάζοντας τις τρίχες." Άλλη μία φορά και θα σταματήσει να βγάζει"σκέφτομαι......μπαααα θά το ήθελα πολύ και όσο χτενίζομαι τόοσο ανεβαίνουν οι παλμοί οτι θα μου μείνει η περούκα στο χέρι και σταματάω γιατί δεν αντέχει άλλο το στομάχι μου.
    Τελικά βγαίνω απο το μπάνιο με ένα χαμόγελο αμήχανης ευγένιας. Ο καλός μου με κοιτάει όλος απορία με ύφος "Τί πονηρό μπορεί να έκανες εκει μέσα;"

    Και για να μην με αρχίσεις στις συμβουλές: Τρώω μαμάκα και σολωμό και πράσινα λαχανικά πλούσια σε Ω3 λιπαρά για να έχουν λάμψη τα μαλλάκια μου, επίσης βάζω συχνά πυκνά λιναρόσπορο στην σαλατούλα και το γιαουρτάκι μου που έχει και αυτός Ω3. Επίσης να σε ενημερώσω πως λατρεύω το γιαούρτι όπως προανέφερα και γνωρίζω πως είναι πλούσιο σε πρωτεϊνη,όπως η κερατίνη που έχουν τα μαλλάκια μου και βιταμίνη Β5. Για να μην πεις να σε ενημερώσω μανούλα πως τρώω επίσης πολύ σπανάκι ,γλυκοπατάτα και φυλλώδη λαχανικούλια (τουτέστιν πράσινα βεβαίως βεβαίως) που περιέχουν βιταμίνη A, σίδηρο, φυλλικό οξύ, βήτα καροτίνη και βιταμίνη C που κρατούν τα μαλλιά ενυδατωμένα και εμποδίζουν το σπάσιμό τους . Και μην μου πεις για οστρακοειδή...έλα μανούλα ΔΕΝ τα τρώωω!! Το ξέρω οτι έχουν ψευδάργυρο αλλά εντάξει τρώω τόοοοσα άλλα!!!!

   Εν ολίγης μητέρα Φύση ,ωωω υπέρλαμπρη γυναίκα πρότυπο, έλεος κάθε Φθινόπωρο με τα μαλλιά μας! Μου το ανταποδίδεις σε νέες φύτρες καλή μου αλλά άσε και λίγο μαλλί παραπάνω...όλοι οι γάμοι και οι βαφτίσεις Σεπτέμβρη γίνονται. Να βαφόμαστε ,να ντυνόμαστε υπέρλαμπρες και να ψάχνουμε τρόπο να γεμίσουμε τα κενά; Άσε τα γενέθλια των Παρθένων και των Ζυγών! Κάθε εβδομάδα και πάρτυ!!Είναι βλέπεις ζώδια της παρέας!!!και όχι οτι δεν χαίρομαι να παρεβρίσκομαι η γυναίκα να παρτάρω αλλά να μην είμαι και λίγο κομψευάμενη;

   Αυτά είχα να σου πω και με όλο τον σεβασμό σκέψου αν θα μπορούσες να αλλάξεις την πτώση σε Χειμώνα που τουλάχιστον έχω ποικιλία σε σκούφους!

Με απέραντη Αγάπη,θαυμασμό και σεβασμό,

Η κόρη σου Ηλιάννα.

Ιδού λοιπόν ο φυσικός μας φορτιστής! Ωκυτοκίνη.

Για αυτό είναι σημαντικό να μιλάμε μεταξύ μας! Η διάδοση της πληροφορίας είναι αυτό που μας κάνει να εξελισόμαστε κάθε μέρα!
Με αφορμή το τελευταίο άρθρο για την κούραση η φίλη μου Σοφία Ράππου η οποία είναι νοσηλέυτρια και μανούλα μου έγραψε στο facebook για την ωκυτοκίνη, μία ορμόνη που μέχρι πρότινος γνώριζα ώς την ορμόνη του τοκετού. Μία ορμόνη η οποία εκκρίνεται για να βοηθήσει την μήτρα κατα την διάρκεια του τοκετόυ να κάνει συσπάσεις ετσι ώστε να γίνει ο τοκετός. Κι όμως..σας παραθέτω το κείμενο του Δρ Θάνου Ασκητή απο την ιστοσελίδα του.

Η έκκριση της ωκυτοκίνης αυξάνει και ισχυροποιεί την εμπιστοσύνη, την εγγύτητα, την οικειότητα και τη σύνδεση ανάμεσα στους συντρόφους

---

Η ωκυτοκίνη είναι η ορμόνη του έρωτα, της αγκαλιάς, της σύνδεσης. Πρόκειται για μια πεπτιδική ορμόνη που εκκρίνεται από νευρικά κύτταρα της περιοχής του υποθαλάμου. Το όνομά της προέρχεται από τον συνδυασμό των λέξεων «ωκύς» και «τόκος» που σημαίνει γρήγορος τοκετός. Ετσι εξηγείται και το γεγονός πως είναι μία ορμόνη πραγματικά απαραίτητη κατά τον τοκετό. Εκτός από εκείνη την περίοδο, εντοπίζεται κατά τον θηλασμό, τη λοχεία, τον οργασμό και τη σωματική επαφή. Η βασική της επιρροή εντοπίζεται στον δεσμό της μητέρας με το βρέφος καθώς και μεταξύ των συντρόφων στα ζευγάρια.

Η δεκτικότητα προς τους άλλους, η ευκολία στη σύνδεσή μας μαζί τους, η ενσυναίσθηση και η αποδοχή τους είναι όλα αποτελέσματα της ωκυτοκίνης. Αναλυτικότερα, κατά τον τοκετό γίνεται η έκκριση της ορμόνης που μεταφέρεται μέσω του αίματος στη μήτρα και βοηθά στη σύσπαση των τοιχωμάτων της. Επιπλέον, συχνά η χορήγηση ωκυτοκίνης ενισχύει και τις ωδίνες του τοκετού, ενώ αυξάνει και την αντοχή στον πόνο. Στην περίοδο της λοχείας η γυναίκα χρειάζεται την ωκυτοκίνη για να πραγματοποιούνται οι συσπάσεις της μήτρας, η αποβολή των λόχειων και τελικά η μήτρα να επιστρέψει στο κανονικό της μέγεθος.

Επιπλέον, την ίδια περίοδο λαμβάνει χώρα και ο θηλασμός. Η μητέρα πυροδοτεί τη δημιουργία της ορμόνης, καθώς στον θηλασμό διεγείρεται η θηλή του μαστού της. Η ορμόνη θα μεταφερθεί στους μαστούς μέσω της κυκλοφορίας του αίματος και θα προκαλέσει συσπάσεις των γαλακτοφόρων πόρων και αδένων ώστε να υποβοηθήσει την εκροή του γάλακτος. Αγχος, ντροπή, φόβος, κατάθλιψη και πόνοι είναι πιθανό να βασανίζουν τη λεχώνα και να διαταράσσουν τον θηλασμό. Ωστόσο, η ωκυτοκίνη, που εκκρίνεται σε μεγαλύτερες ποσότητες την περίοδο αυτή, εμποδίζει την επικράτησή τους.

Έρευνες για την ωκυτοκίνη

• Παρατηρώντας τη γυναικεία απόκριση στην ορμόνη, ερευνητές έδειξαν ενδιαφέρον και για τον ανδρικό πληθυσμό. Χορηγώντας τους ποσότητα ωκυτοκίνης ρινικά, αποδείχθηκε πως η συναισθηματική τους κατανόηση παρουσιάζει αύξηση και φτάνει στα επίπεδα των γυναικών. Η ικανότητα αντίληψης συναισθηματικών καταστάσεων σε κοινωνικό επίπεδο μοιάζει να γίνεται οξύτερη.
• Προτού εξαχθούν τα παραπάνω συμπεράσματα, είχε εντοπιστεί η επίδραση των υψηλών επιπέδων ωκυτοκίνης σε ένα είδος τρωκτικών. Οι επιστήμονες είχαν καταλήξει πως η ορμόνη είναι υπεύθυνη για τη διατήρηση μακροχρόνιων σχέσεων χωρίς τον κίνδυνο της απιστίας.
• Τελευταία έρευνα που έγινε σε κλινική της Γερμανίας,έδειξε πως ρινικοί ψεκασμοί ωκυτοκίνης πριν από τη σεξουαλική επαφή φέρνουν μεγαλύτερη ηδονή και πιο έντονο οργασμό τόσο στον άνδρα όσο και στη γυναίκα. Καθώς λοιπόν είναι εμφανής η επιρροή της εν λόγω ορμόνης στον οργανισμό, είναι μεγάλος ο αριθμός των μελετών που έχουν ξεκινήσει να γίνονται την τελευταία 10ετία.
• Πολύ σημαντικά είναι τα ευρήματα που αφορούν στην ωκυτοκίνη και στον αυτισμό. Ερευνα του Πανεπιστημίου του Γέιλ απέδειξε πως η ρινική χορήγηση της ορμόνης ενεργοποιεί εγκεφαλικές περιοχές που εμπλέκονται στην αναγνώριση των συναισθημάτων και της ανταμοιβής-απόλαυσης. Καθώς τα άτομα που πάσχουν από αυτισμό έχουν σημαντικά κοινωνικά ελλείμματα, βρέθηκε πως με την ωκυτοκίνη, έστω και προσωρινά, τα εγκεφαλικά αυτά κέντρα μπορούν να λειτουργήσουν σε φυσιολογικό επίπεδο. Φαίνεται λοιπόν να υπάρχουν δεύτερες σκέψεις αναφορικά με τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον αυτισμό και την ίασή του.
• Μια άλλη διαταραχή που φαίνεται να μπορεί να επηρεαστεί από τη χορήγηση της ορμόνης είναι η νευρική ανορεξία. Πιο συγκεκριμένα, έρευνες σε Αυστραλία, Αγγλία και Κορέα υποστηρίζουν πως η ανησυχία αναφορικά με το βάρος και το σχήμα του σώματος, την τροφή και τις αρνητικές συνήθειες διατροφής μειώνεται εντυπωσιακά μετά από ρινική λήψη ωκυτοκίνης.
• Καθώς τα ευρήματα ολοένα ισχυροποιούνται, ιδιαίτερο ενδιαφέρον φαίνεται να παρουσιάζει και η επίδραση της ωκυτοκίνης στους πάσχοντες από σχιζοφρένεια και πιο συγκεκριμένα τόσο στη βελτίωση της συναισθηματικής κατανόησης όσο και στην κοινωνική τους αλληλεπίδραση.

Καταλήγουμε συνεπώς πως η επίδραση της ορμόνης αυτής γίνεται πράγματι εμφανής και ενισχυτική αναφορικά με την αγάπη, την εγγύτητα και τη σύνδεση μεταξύ των συντρόφων. Επιπλέον, ανεξάρτητα από τους τεχνητούς τρόπους, ας μην ξεχνάτε πως η πραγματική επαφή μπορεί να επιφέρει την παραγωγή της ωκυτοκίνης που θα μας παρακινήσει να μείνουμε κοντά στον σύντροφό μας.

Πηγή: Η ορμόνη της αγάπης: ωκυτοκίνη | Θάνος Ασκητής - Ινστιτούτο Ψυχικής & Σεξουαλικής Υγείας http://www.askitis.gr/sexualhealth/view/i_ormoni_tis_agapis_okitokini#ixzz4tCmXzO4m

Χαμηλή μπαταρία.Πού είναι αυτός ο φορτιστής?

Ακούγεται μία μουσική χαμηλόφωνα, δεν δίνω σημασία. Ο ύπνος μου είναι βαθύς και γλυκός,εξάλλου δεν είναι το κλάμμα του παιδιού και οτιδήποτε άλλο δεν με αφορά. Ξαναβυθίζομαι τάχιστα. Ο ήχος της μουσικής επαναλαμβάνεται και μετά την 3 φορά καταλαβαίνω γιατί είναι γνώριμος, είναι το ξυπνητήρι του Κώστα. Πήγε κι όλας 7 παρά? Φτού και νόμιζα οτι μόλις με είχε πάρει ο ύπνος απο τις 4:20 που με σήκωσε το μωρό. Λίγο ακόμη να κλείσω τα μάτια μου, λίγο ακόμη. Ο ήχος ξανακούγεται -καλά,καλά σηκώνομαι σκέφτομαι. Προσοχή στις μύτες μην ξυπνήσει και το μικρό. Ά! ξέχασα, το μικρό κοιμάται δίπλα μου γιατί το βράδυ είχε πονάκια και ξυπνούσε συνεχώς και ή θα λιποθυμούσα με τον τζούνιορ αγκαλιά ή θα λιποθυμούσαμε μαζί στο κρεβάτι της μαμάς, έ μάλλον το δεύτερο έκανα για να είναι δίπλα μου.

   Μέσα στην θολούρα μου δεν θυμάμαι και πολλά. Τί παίχτης το μωρό!!! Συναγωνίζεται την θολούρα μετά απο μεγάλα ξενύχτια και επικούς μαραθώνιους αλκοόλης με παρέες  με απείρους κάλους!! Αχχχ άλλες εποχές, άλλες ηλικίες, άλλες αντοχές. (όχι οτι γέρασα ντε αλλά να, είν΄οι ρυτίδες σοφία λεν!! χαχαχα). Ανοίγω τα μάτια και μόλις με τα βίας το πρώτο φως φαίνεται στον ορίζοντα πίσω απο τις απένατι γκρίζες απο το σκοτάδι πολυκατοικίες.

   Ο Κώστας κρατάει αγκαλιά τον μεγάλο και του μιλάει καθώς εκείνος τρίβει τα ματάκια του για να διώξει την νύστα του. Με προσοχή σηκώνομαι να μην ξυπνήσω τον μικρό και τοποθετώ και το μαξιλάρι μου κοντά του για να έχει την μυρωδιά μου. Αχχ τον κοιτάζω με τρόμο καθώς απομακρύνομαι μην τυχόν και σαλέψει γιατί τότε..αντίο καφεδάκι πρωινό. Χαχαχα!! Ο ISIS στο σπίτι μας😄. Τα κατάφερα είμαι στην κουζίνα και το μικρό κοιμάται βαθιά. Ο μεγάλος πίνει ήδη το γάλα του και τρώει το πρωινό του με τον πατερούλη! Ετοιμάζω γρήγορα τον καφέ και ταυτόχρονα ετοιμάζω και τα τάπερ με το φαγητό του μικρού για το σχολείο.
    
   Αφού τελειώνουν το πρωινό τα αγόρια ντύνονται ενώ εγώ τελειώνω και απολαμβάνω όσο προλαβαίνω το καφεδάκι μου μέχρι να ξυπνήσει το ζωύφιο. Τα αγόρια τα μεγάλα φεύγουν μαζί, τον αφήνει ο μπαμπάς στο σχολείο και εκείνος συνεχίζει για την δουλειά. Να μην σου τα πολυλογώ το μικρό ξυπνάει και εκεί τελειώνουν όλα. Κατα την διάρκεια της ημέρας δεν πολυκοιμάται. Και φαντάσου τώρα να έχω διάφορα πράγματα να κάνω και ένα μικρό νινάκι αγκαλίτσα να συνοφυώνεται και να ρουθουνίζει στεναχωρημένο γιατί ναί μεν θέλει την μαμά αλλά δεν βολεύεται κι όλας.
    Καιεεε φαγητό απο το στήθος-γέλια- γυμναστήριο για λίγο-κλάμμα-στο μεταξύ σκούπα ένα δωμάτιο- αγκαλιά το μωρό-γέλια-κουνιστό καρεκλάκι-κλάμμα-σκούπα στο δεύτερο δωμάτιο- αγκαλίτσα το μωρουδάκι-γέλια-ρηλαξάκι με παιχνιδάκια-λίγο γέλιο-σκούπα στο σαλόνι και λίγο νεροχύτης-κλάμμα-αγκαλίτσα το νινάκι και στήθος-γέλιο-ρηλαξάκι-τέλος ο νεροχύτης και άπλωμα ένα πλυντήριο-κλάμμα-αγκαλίτσα με κουδουνίστρα ή κάποιο παιχνιδάκι-γέλιο-και αυτό συνεχιζεται και μεχρι να πω τί ώρα είναι ? Είναι ώρα να πάρω τον μεγάλο απο το σχολείο, 4 η ώρα σχεδόν.
    Επιστρέφω στο σπίτι και ακόμα είμαι δυνατή και ακμαία. Ο ήλιος όμως  φτάνει να αρχίζει να πέφτει και μαζί με αυτόν και οι μπαταρίες μου. Η ώρα 10 παρά και αφού κοιμηθούν όλοι σκέφτομαι που τον έχω τον ρημάδη τον φορτιστή μου? Να με βάλω στην πρίζα να γεμίσω μπαταρία. Δουλεύω μονίμως μεταξύ 50% και 2%, και εκεί που απελπίζομαι και γελάω είναι πως αυτά τα επόμενα 2 χρόνια που θα ξεπεταχτεί το μικρό φαίνονται πολύ μακριά. Και με φαντάζομαι ξεμαλλιασμένη με κρεμασμένα μάτια βυθισμένα μέσα στις κόγχες του προσώπου μου, ένα άπλυτο νυχτικό πάνω μου με παντώς είδους λεκέδες (κρέμες, φρούτα κ.α), το δάσος στα πόδια μου να θυμίζει το Σέργουντ και 2 καθόλα καθαρα και περιποιημένα παιδάκια δίπλα μου να μου τραβάνε το χέρι και να μου λένε "μανούλα θα μας πάς για ποδόσφαιρο?" εεεε και εκεί λύνομαι στα γέλια και έρχομαι στην πραγματικότητα....
   Όλα θα είναι μιά χαρά, απλά ας μου πει κάποιος ...ΠΟΥ είναι ο ρημάδιασμένος ο φορτιστής?????
   Υπομονή φιλενάδα!!  Απλά όταν γυρνάει ο μπαμπάς κάνω κάτι που με ευχαριστεί, οτιδήποτε, έτσι για να ανεβάζω λίγο την διάθεσή μου. Για να είμαστε και ειλικρινείς δεν είναι όλες οι μέρες έτσι. Οι μισές είναι στο 2%με 50% η μπαταρία και οι άλλες μισές είναι στο 70%. Εεε εντάξει και με 70% μπαταρία και κλειστό το Wi Fi πάω μέχρι Αλεξανδρούπολη να μην σου πω και πιο μακριά!!
Γυναίκες....φτιαγμένες για μεγάαααλες αποστάσεις!!! Εξάντληση..κλείνω..όβερ! zzzzzzzzzzz

Καλό μήνα με ποιητική διάθεση και μία υπόσχεση!!!!

Μπήκε και ο Σεπτέμβρης! 

Καλό Φθινόπωρο! Δεν ξέρω για εσάς αλλά εγώ λατρεύω το Φθινόπωρο! Οι μυρωδιές, τα πρώτα κρύα και οι όμορφες ελαφριές φαρδιές ζακέτες. Η ανάγκη να φτιάξεις το σπιτάκι σου και να ετοιμαστείς για τα όμορφα κρύα βράδια του χειμώνα με την αγαπημένη σου κούπα γεμάτη με το αγαπημένο σου άρωμα ροφήματος! Θυμάσαι όταν ετοιμαζόσουν για το σχολείο? Αυτη η μυρωδιά του πλαστικού και του υφάσματος όταν έμπαινες στο μαγαζί για να πάρεις νέα τσάντα και φυσικά η μυρωδιά των μολυβιών και της γόμας. Τα νέα βιβλία και τετράδια που έπαιρνες στα χέρια σου και ονειρευόσουν οτι φέτος θα το κάνεις, θα γεμίσεις τις σελίδες και το μυαλό σου με νέα πράγματα γιατί φέτος θα γίνεις καλύτερος. Κενές υποσχέσεις στο εαυτό σου αλλά απαραίτητες για να γεμίσεις με χαρά την καρδιά σου για αυτήν την νέα αρχή, την νέα χρονιά😅. Αχ και τί ωραία οι πρώτες ημέρες στο σχολείο με τους φίλους, τα γέλια και τα κουτσομπολιά απο τις καλοκαιρινές διακοπές με τους έρωτες και τις σκανταλιές. Και τα γελάκια στην δουλειά τον Σεπτέμβρη και τα πειράγματα για τις καλοκαιρινές διακοπές για να ελαφρύνει το κλίμα γιατί όλοι μέσα μας θέλαμε λίγο διακοπές ακόμα! Ο ελαφρύς ιδρώτας που έχεις καθώς κοίταγες τις φωτογραφίες του καλοκαιρινού έρωτα απο τις διακοπές με το ερωτηματικό "θα κρατήσει άραγε?" Τί όμορφες στιγμές , μνήμες  και αρώματα. Ήχοι απο τα πρώτα τραγουδίσματα του ανέμου ανάμεσα στα κλαδιά με τα φύλλα που κιτρίνισαν και κρατιούντε πεισματικά στα δέντρα ακόμα. Η θάλασσα γίνεται γκρί και αναβλύζει αρώματα μυθικά απο άλλες εποχές, καθώς τα κύματα παφλάζουν στην ακτή. Ο άνεμος μεταφέρει τις σταγόνες να χαϊδέψουν τα δροσερά μάγουλα και τα χαμένο βλέμμα στον συννεφιασμένο ορίζοντα.

Τα πιτσιρίκια πλημμυρίζουν τα μαγαζιά για τα καινούρια σχολικά. Περιμένω τα καφεδάκια με φίλους του Σεπτέμβρη για να πούμε τα νέα του καλοκαιριού. Βέβαια έχω και το άγχος τί θα γίνει και με το σχολείο του παιδιού γιατί δυστυχώς δεν μας πήραν με το ΕΣΠΑ και έτσι πρέπει να περιμένω αν τελικά θα μας πάρουν και πού. Πιστεύω πως όλα θα πάνε καλά. Το πιτσιρικάκι μεγαλώνει κάθε μέρα πιο πολύ. Αύριο κλείνουμε τον 4ο μήνα. Μα καλά τί γίνεται με τα πιτσιρίκια το καλοκαίρι; λίπασμα τα ταϊζουμε και μεγαλώνουν έτσι? Ζωή να έχουν ο μεγάλος πάλι πέρασε νούμερο στο παπούτσι απο πάνω και μέσα σε 3 μήνες πήρες 5 πόντους. Και το μωρό βέβαια δεν πάει πίσω, 4,5 εκατοστά σε ένα μήνα και 600 γραμμάρια. Φτάσαμε την 90η καμπύλη σε ύψος και βάρος. 
Καινούρια ξεκινήματα και εγώ και ο αγαπημένος μου. Γραφτήκαμε γυμναστήριο μαζί..κάτι σαν την υπόσχεση με τα καινούρια βιβλία και τετράδια μου θυμίζει αυτό αλλά τώρα κρυβόμαστε πίσω απο την ωριμότητα της ηλικίας και λέμε οτι θα το τηρήσουμε.😂😂 Τί στο καλό, μεγάλοι άνθρωποι είμαστε!!!  
Μαζί με τα όμορφα πράγματα που φέρνει το Φθινόπωρο φέρνει όμως και σε κάποιους λίγο μελαγχολία. Όχι αυτήν την γλυκιά αλλά απο την άλλη. Για αυτό σας αφήνω με την υπόσχεση ότι ετοιμάζω μια υπέροχη συνέντευξη με μία αγαπημένη φίλη, ψυχολόγο την Μυρτώ Ράπτη .Κλινική ψυχολόγος στο Πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Μασσαλίας, υποψήφια διδάκτωρ με εξιδείκευση στην ψυχιατρική ενηλίκων, την καρκινολογία και την αναπτυξιακή παιδοψυχολογία. Θα κουβεντιάσουμε για την κατάθλιψη, την επιλόχειο κατάθλιψη αλλά και τις καταθλίψεις που περνάμε στην ζωή μας. Ιδίως εμείς οι γυναίκες.Με όσο πιο απλό τρόπο γίνεται θα μας πει το τί είναι η κατάθλιψη  και ίσως καταλάβουμε οτι κάποια πράγματα δεν είναι όπως τα νομίζουμε και είναι λίγο πιο απλά. 
Συνέχισε να ονειρεύεσαι φιλενάδα και μην αφήνεις κανέναν να σε τρομάζει, να ζητάς βοήθεια απο εκεί που πρέπει και να εμπιστεύεσαι αυτή την μοναδική καρδιά σου.
Καλό μήνα φίλη.
Καλές αρχές!! 💛💛💛.

Πώς είσαι? Την παλεύεις?

...Όλο με ρωτάνε οι φίλοι και οι γνωστοί. Σου λέει 'δεύτερο παιδί έκανε, η ερώτησή μας είναι ρητορική. Ξέρουμε οτι δεν την παλεύεις αλλά ρωτάμε απο ευγένεια'.😜  "Όλα οκ" απαντάω κι εγώ και δέχομαι το συγκαταβατικό χαμόγελο του "Άσε ρε κατακαημένη φιλενάδα, με έπεισες".

Λοιπόν η αλήθεια είναι ότι δεν πρόκειται να με ακούσεις να κλαίγομαι και να παραπονιέμαι το πόσο κουρασμένη είμαι και εκνευρισμένη και άϋπνη και ταλαιπωρημένη...και ξέρεις γιατί? Γιατί δεν είμαι όσο το φαντάζεσαι τελικά και όσο φανταζόμουν κι εγώ. Να σου πω δίκιο έχεις να το σκέφτεσαι και εγώ αυτό νόμιζα. Παιδιά, πάει η ζωή που ήξερα. Όλα αλλάζουν, δεν έχεις χρόνο πια για τον εαυτό σου και το ζευγάρι παύει να υφίσταται. Πάει και η ερωτική ζωή, τον δένεις τον γάϊδαρο και τελείωσες, Ποιά διασκέδαση έξω στα μπαράκια με την παρέα, και...."ήρρθε του τέλλος".  Κι αφού ήρθε και δεύτερο παιδί; εε τότε κλάψε με μάνα κλάψε με, μια νύχτα με φεγγάρι.Χαχαχαχαχαχα!!! 😂😂😂
Όχι φιλενάδα τελικά δεν είναι έτσι. Ή τουλάχιστον δεν πρέπει να είναι έτσι και δεν είναι έτσι για εμένα. Δεν θα σου πω πως δεν έχει τις δυσκολίες του αλλά όχι περισσότερες απο οτιδήποτε αναλαμβάνεις να φέρεις εις πέρας στην ζωή σου. Θέλει τον χρόνο του να βρεις τους ρυθμούς σου αλλά τους βρίσκεις όπως και σε οποιαδήποτε δουλειά ή νέο προτζεκ που ξεκινάς. Συνηθίζεις και βρίσκεις τις ισσοροπίες σου. Ίσως να είμαι και εγώ λίγο χαμαιλέων και να βρίσκω τον τρόπο να ταιριάζω με το περιβάλλον εύκολα. Δεν μου αρέσει να χάνω τον χρόνο μου, ίσως για αυτό. Ότι δεν μου αρέσει το αποβάλλω ή το αλλάζω ευκαιρίας δοθείσας και συνεχίζω. 
Είμαι κουρασμένη δεν θα σου πω ψέμματα. Και κουρασμένη και λίγο άϋπνη και λίγο πηγμένη αλλά στο τέλος συνηδητοποιώ ότι έχει περάσει η μέρα και είμαι ήρεμη και καλά μέσα μου. Σήμερα μετά απο μία μέρα με τρέξιμο και δουλειές, τα πήρα και τα δύο και πήγαμε σε έναν παιδότοπο για να παίξει ο μεγάλος να το ευχαριστηθεί και ο μπαμπάς μας μετά την δουλειά να μείνει λίγο μόνος του να ξεκουραστεί. Πριν προλάβεις να πεις" και εσύ πότε θα ξεκουραστείς?" να σου πω οτι μία εγώ μία εκείνος. Είπαμε, μην ξεχνιόμαστε, ζυγαριά είναι και θέλει ισσοροπία.
Και μετά έχουμε το "Έδεσα τον γάϊδαρο". Τί θα πει πάλι αυτό? Δένεται μωρέ το ζωντανό? Θα σου ψοφήσει είτε απο πλήξη, είτε απο την ακινησία. Τρώγε τρώγε ο "γάιδαρος" θα σου πάθει χοληστερίνη και με την ακίνησία και στην ηλικία που είναι θα πάθει και κανα έμφραγμα, Θεός φυλάξι. Αστειεύομαι, αλλά ο γάιδαρος φιλενάδα ΔΕΝ δένεται, μην έχεις αυταπάτες, αλλίως θα δενόταν και η "μουλάρα".😜 Θέλει αρετή και τόλμη ο έρωτας αγάπη μου και αυτό δεν σταματάει ποτέ. Με κοιτάω στον καθρέπτη και στεναχωριέμαι δεν θα σου το κρύψω. Άφησα πολύ τον εαυτό μου και σε αυτήν την εγκυμοσύνη ενώ τα είχα καταφέρει πολύ καλά μέχρι και τον 8. Τελικά πήρα 20 κιλά απο τα οποία μου έχουν μείνει τα 10. 😟  Δεν μου αρέσει εννοείται η εικόνα μου στον καθρέπτη καθόλου και να σου πω είναι και μέρες που αποφεύγω να με δω σε ολόσωμο. Όταν έρχεται η ώρα που πρέπει να ντυθώ να πάω κάπου έχουμε σύσκεψη για καμία ώρα έγώ και οι υπόλοιποι εαυτοί μου για το πως θα καλύψω τεχνιέντως το δεκάκιλο που έχει ξεχειλίσει.Υπερβολική θα ήμουν αν  είχα μάθει και τον εαυτό μου και τον άνθρωπό  μου σε μία τέτοια εικόνα (κυρίως τον εαυτό μου). Αλλά όχι δεν είμαι κανονικά έτσι και η αλήθεια είναι οτι δεν μου είναι και εύκολο έτσι όπως είμαι να κάνω και δίαιτα. Θηλασμός, αϋπνία, κούραση, εε όχι δεν θα κάνω και δίαιτα!!!! Αλλά τότε ακούω την φωνούλα μέσα μου να λέει" χαλαρά" κοπελιά. Γέννησες και στο κάτω κάτω κάνένας δεν σου είπε οτι πρέπει να χάσεις τα κιλά μέσα σε ένα τρίμηνο, πέρα απο κάτι ηλίθιες σελίδες στο ίντερνετ που σου παρούσιάζουν θέματα όπως " Η Φαίη μετά απο 3 μήνες απο την γέννα της εμφανίζεται με μαγιώ και υπέροχη σιλουέτα" ή το τάδε μοντέλο φωτογραφίζεται με το μωρό του και καθόλου κιλά εγκυμοσύνης. 😡😡😡 ΑΣΕ ΜΑΣ ΚΟΥΚΛΙΤΣΑ ΜΟΥ!!!!! Να είχα και εγώ προσωπικούς γυμναστές και τροφομετρητές που μου μετράνε την τροφή ανα γραμμάριο και μια στρατιά απο ειδικούς να με παρακολουθούνε ολημερίς και οληνυχτίς  και υπηρέτριες νταντάδες και τα λοιπά και θα σου έλεγα και εγώ!!! Αηντε μην τα πάρω καρακηδόνες που λανσάρετε στην έρμη την μάνα τις ενοχές για τον μεταγέννας υπερπωπό και την άνευ προηγουμένου κυτταρίτιδα (λες και για κάθε πόνο της γέννας παίρνεις και 5 τετραγωνικά εκατοστά δώρο κυτταρίτιδα) και εμείς τα κουτάβια το τρώμε το κουτόχορτο με κατεβασμένο το κεφάλι και βλέμμα "ποιό κακό σκυλί έσκισε την σακούλα με τα σκουπίδιααα? "
Για αυτό μου αξίζει κάθε έπαινος που τα καταφέρνω μόνη μου και σε εσένα φιλενάδα που ασχέτως πόσο καιρό τα έχεις τα κιλα. Μπορείς να τα χάσεις όποτε το αποφασίσεις. Αλλά όσο διατηρείς τις ενοχές ξέχνα το. Για αυτό και δεν έχω ούτε ενοχές για τα παραπάνω κιλά. Θα τα χάσω όταν θα μπορέσω και θα προσέχω όσο αντέχω.
Όπως καταλαβαίνεις όταν με ρωτάς αν την παλεύω εμένα και όλες τις άλλες μαμάδες μην ανησυχείς. Την παλεύω και θα την παλέψω. Θέλω την υποστήριξή σου και την πίστην σου οτι θα τα καταφέρω. Κουρασμένη είμαι αλλά μην με αφήνεις εσύ που είσαι φίλη μου να χάνομαι σε αυτές τις ενοχές, γιατί όταν το πιστέυεις κι εσύ δεν απέχει πολύ απο το να το πιστέψω και εγώ. Για αυτό κάνε μία προσπάθεια και στην φίλη σου που είναι μανούλα δείξε της πίστη. Οτι θα τα καταφέρει ,πίστη στις δυνάμεις της. Πίστη στην γυναικεία της φύση!!!! 😌😌

Καλό βράδυ φιλενάδα και να θυμάσαι πως όλα είναι θέμα προοπτικής. Μην αφήνεις να σε πείσουν οτι έχεις ενοχές. Όλα είναι έτσι όπως πρέπει να είναι. Όπως ένας μάγος, δεν έρχεται ποτέ νωρίτερα, ούτε αργότερα, έρχεται πάντα την ώρα που πρέπει να έρθει. Είσαι μαγικό πλάσμα γυναίκα!!
💓💓💓💓💓💓💓

Όταν η μαμά κάνει σχέδια ο Θεός γελάει.

Κλασσικά εικονογραφημένα φίλη! Μα ποτέ δεν βάζω μυαλό? Στο τέλος πάντα γελάω βέβαια όταν συνηδητοποιώ την πραγματικότητα. Κανονίζω εξόδους, δουλειές, εργασίες, σχέδια, σχέδια, σχέδια και ποτέ δεν παίρνω στα σοβαρά αυτό το χάχανο που ακούγεται στο υπόβαθρο! Ναι είναι ο Θεός που γελάει μαζί μου και με την αστείρευτη αισιοδοξία μου και πολυπραγμοσύνη. Ξεχνάω βλέπεις ότι υπάρχει και ο τζούνιορ τζούνιορ εδώ, που προς στιγμήν κάνει ότι θέλει εκείνος. Ποιές δουλειές? Ποιά πλυντήρια, ποιά περιποιήση? χαχαχαχα! Καλά μην υπερβάλω κι όλας, όλο και κάτι γίνεται και τα βολεύω. Είναι μία μέρα δύσκολη. Βλέπεις αποφάσισα να φτιάξω το σπίτι απο την αρχή. Δεν είναι τόσο εύκολο όσο ακούγεται ιδίως όταν είσαι ολομόναχη!!!

Ξεκινάω κρίνοντας απο την χθεσινή ημέρα κατα την οποία ο μπεμπάκος κοιμήθηκε πολύ στρωτά και λέω "Ωραία, αυριο θα βγάλω όλα τα ρούχα να τα ξεδιαλέξω (παιδικά και μεγάλα)" Χαχαχαχαχα!! γελάει.....και έχω όλα τα ρούχα χύμα και προσπαθώ να βγάλω άκρη, του Ορφέα για Φθινόπωρο, του μπεμπούλη για χειμώνα αλλά και 3-6 μηνών και 12μηνών χειμωνιάτικα.

 Του Ορφέα για χειμώνα και από τα παλιά τί κρατάω και τί δίνω? Ένας χαμός και ένας μπέμπης να μην κοιμάται με ΤΙΠΟΤΑ!! Αχχχχ δώσε μου δύναμη!!!! Και εκεί που απελπίζομαι εντελώς....μόλις κοιμηθεί το μικρό νάσου ο μεγάλος θυμήθηκε οτι θέλει να φάει φρούτο φωνάζοντας "ΜΑΜΑΑΑΑ θέλω ένα μήλο! ". ΩΗΜΕ!!!! Τσίτα ο μικρός και κλάμα! "Ωχ συγγνώμη μανούλα ξεχάστηκα, μην κλαις μπέμπη, μην κλαίς, εδώ είμαι ο αδερφούλης σου" Να θυμώσω, να κλάψω, να γελάσω? Απλά προσπαθω να διατηρήσω την ψυχραιμία μου και με το βλέμμα να ατενίζει το κενό φαντάζομαι τον εαυτό μου να πίνει ένα ωραίο κοκτέηλ σε μια όμορφη παραλία (ότι βοηθάει τον καθένα). χαχαχαχα!!!
Γύρω γύρω πράγματα και στην μέση εγώ, ανάμεσα σε ρούχα για συμάζεμα, μπουγάδα και βρώμικα για πλυντήριο. Με νιώθεις έτσι? Η απόλυτη παράνοια! Και στο background να παίζει αυτό το Θεϊκό χάχανο!!! "Ε άη σιχτίρι" καταλήγω μόνη μου στο μπάνιο να λέω και βγαίνω με το πιο γλυκό χαμόγελο που μπορώ να βρώ ανάμεσα στα άπλυτα. Θα γίνουν κουκλίτσα μου, πότε? Δεν θέλω να το σκεφτώ άλλο....ας μείνω με το κοκτέηλ στην παραλία! Γειά μας!!!
😎😎😎

Για να μην βγαίνεις εκτός εαυτού!!!

Εντάξει...να συμφωνήσουμε πρωτίστως ότι είσαι άνθρωπος γλυκιά μου? Ωραία.
Ήρθε το καλοκαίρι..θαυμάσαμε τα παιδάκια μας στην γιορτή του σχολείου ή τον βρεφονηπιακό να φωνάζουν με τις γλυκιές φωνούλες τους "Καλό καλοκαίρι", και φουσκώσαμε απο περηφάνια,λίγο τα ματάκια βουρκώσανε, λίγο η καρδιά φτερούγησε που τα βλέπουμε να μεγαλώνουν, αλλά ουδεν κακό αμιγές καλού..και τούμπαλιν!! Τώρα είμαστε όλοι μαζί στο σπίτι και αν έχεις και πάνω απο ένα παιδάκι-ζωή να'χουν- νιώθεις  έναν κλοιό να στενέυει γύρω σου, ιδίως όταν λαμβάνει χώρα αυτός ο υπέροχος συγχρονισμός!!! Μαζί κλαίνε ,μαζί φωνάζουν, μαζί ουρλιάζουν, μαζί πεινάνε, και το σπίτι ουρλιάζει για καθαριότητα ή έστω ένα απλό συγύρισμα, και εσύ νιώθεις το χαμόγελο να σβήνει απο τα χείλη σου και την θέση του να παίρνει μία έκφραση εγκληματικής διάνοιας!!! 
 Γκουσσσφραμπά.. όπως λέει και ο φίλος μας o Jack Nickolson! Δεν υπάρχει λόγος να στεναχωριέσαι επειδή χάνεις κάποιες φορές την υπομονή σου, είναι φυσιολογικό!!! Επειδή έγινες μαμά αυτό δεν σημαίνει οτι κατάπιες ατελείωτες ποσότητες παραισθησιογόνων μανιταριών για να τα βλέπεις όλα πολύχρωμα με χαρούμενους μονόκερους!!! Θα σπάσουν τα νευράκια φίλη μου!!! Και επειδή την έχω την εμπειρία θα σου προτείνω κάποια πράγματα που πιάνουν σε εμένα.

Αποχώρηση απο τον χώρο!
Ναι ,ναι! Κλασσικά εικονογραφημένα! Βγαίνω για μερικά λεπτά απο το δωμάτιο και μπαίνω σε έναν άλλον χώρο- αφού εννοείται πρώτα είμαι σίγουρη για την ασφάλεια των παιδιών( κλεισμένες μπαλκονόπορτες, κρυμμένα αιχμηρά αντικείμενα και τα συναφή.) Προτιμώ να αφήσω το παιδί να κλαίει για 2 λεπτά και να δει μία χαμογελαστή μαμά αφού μαζέψει τα κουράγια της παρά να βλέπει ένα συνοφρυωμένο πρόσωπο και μια άγρια φωνή (όχι οτι δεν έχει γίνει και αυτό, σπανίως αλλά έχει γίνει). Ο μεγάλος παει λίγο στο δωμάτιό του και εγώ μπαίνω στο μπάνιο για 2-3 λεπτά ,ρίχνω λίγο νερό στο πρόσωπό μου, κλείνω τα μάτια μου και συγκεντρώνομαι. Φοράω το καλύτερο χαμόγελο που μπορώ και βγαίνω.

Απασχόληση μέχρι να ολοκληρώσω την εργασία.
Εδώ ξέρω οτι κάποιες θα διαφωνήσουν μαζί μου αλλά εμένα με έχει βολέψει. Όταν θέλω να κάνω μία δουλειά που ξέρω οτι θα μου πάρει χρόνο, όπως το να κάθαρίσω τον νεροχύτη,  βάζω στον μεγάλο στον υπολογιστή να δει μία ταινία που του αρέσει ή τον αφήνω με ρολόι να δει κάποια βιντεάκια παιδικά στο ίντερνετ.Έχω τον μπεμπούλη δίπλα μου και κάθε 5 λεπτά τσεκάρω τον Ορφέα. Και εκείνος απασχολείται και εγώ κάνω με ηρεμία την δουλειά μου.

Φροντίζω ο μεγάλος ο γιός να απασχολείται και εκείνος με κάτι δημιουργικό

 Φροντίζω να έχω κάποια δημιουργική ασχολία.
Κανένας δεν είπε οτι είναι εύκολο να έχει 2 παιδιά ή έστω και ένα μέσα στο σπίτι. Συνεχώς χρειάζονται την προσοχή σου και ακόμα και αν δεν την χρειάζονται κάποιες φορές την απαιτούν. Την μία φορά θέλουν φαγητό, την άλλη τουαλέτα, την άλλη κατί δεν δουλεύει και εσύ πρέπει να το παίξεις Μπομπ ο μάστορας, και κάποιες άλλες φορές απλά θέλουν παρεούλα απο την μαμά τους, να περάσουν όμορφο χρόνο μαζί! Καταλαβαίνεις λοιπόν οτι αφιερώνεις όλο τον χρόνο σου να τρέχεις για εκείνα και το σπίτι-κάτι που είναι λογικό- Για αυτόν τον λόγο κάποια στιγμή της μέρας φτάνω στα όριά μου. Δεν είναι έγκλημα να θέλω χρόνο και για μένα. Για αυτό έχω φροντίσει κάποια ώρα να κάθομαι να κάνω κάτι που μου αρέσει. Φροντίζω ο μεγάλος ο γιός να απασχολείται και εκείνος με κάτι δημιουργικό που του αρέσει και την ίδια ώρα κοιμίζω τον μπεμπούλη. Αν δεν έχω καταφέρει να το κάνω κατα τις πρωινές ώρες το κάνω όταν έρθει ο μπαμπάς μας. Τα κρατάει για την ώρα που χριεάζομαι (συνήθως καμιά ωρίτσα και κάτι) . Έτσι παραμένω όσο πιο ήρεμη γίνεται ακόμα και σε δύσκολες καταστάσεις. 😉😉

Ο έξω κόσμος είναι γεμάτος ερεθίσματα.
Πάντα θα έχουμε δουλειές να κάνουμε έξω.Να πάμε να ψωνίσουμε στην αγορά ή να πληρώσουμε κάποιον λογαριασμό, πάντα κάτι θα υπάρχει να κάνουμε. Στη αρχή φοβόμουν να βγω έξω με 2 παιδιά αλλά μάζεψα τα κουράγια μου και το έκανα, η πρώτη φορά θέλει κουράγιο. Όσο εκνευρισμό και να έχει ο μεγάλος μου και γκρίνια ο μικρός όταν βγούμε έξω όλοι ηρεμούμε. Τα χρωματικά και ηχητικά ερεθίσματα τον κουράζουν τον μικρό και κοιμάται και όσο αφορά τον μεγάλο,το βλέπει σαν βόλτα. Πάντα κάνουμε μία στάση στο φαρμακείο να πάρουμε ένα γλυφιτζούρι(αυτό χωρίς ζάχαρη με χυμό φρούτων). Με τον μεγάλο βρίσκουμε παιχνίδια και κάνουμε στον δρόμο, όπως να τον βάζω να μου περιγράφει πράγματα και άλλα παιχνιδάκια που σκαρφίζομαι εκείνη την στιγμή για να τον απασχολώ. Έεε παίρνω και τον αγαπημένο μου καφέ για τον δρόμο! Το τερπνόν μετά του ωφελίμου!!

Η ώρα της μαγειρικής.
Το γνωστό κόλπο. Και ποίος δεν ευχαριστιέται να παίζει στην κουζίνα...όταν δεν είσαι υποχρεωμένος να μαγειρέψεις και το κάνεις προς τέρψη των αισθήσεών σου είναι πάντα ένα ωραίο δημιουργικό παιχνίδι. Πόσο μάλλον για ένα παιδί. Είναι και εξαιρετικά εκπαιδευτικό, καθώς το παιδί μαθαίνει μυρωδιές, υφές, γεύσεις. Με τον γιό μου τον μεγάλο μυρίζουμε όλα τα μπαχαρικά και μαθαίνουμε τα ονόματα. Ανεβαίνει σε ένα δίσκαλο που έχω και ως ένας άλλος Πετρετζίκης, ανακατεύει, ρίχνει αλάτι, δοκιμάζει, αναμιγνύει τα υλικά και το αγαπημένο του? "μαμά τί βοτανάκι θα ρίξουμε εδώ?" χαχαχα!!! και φυσικά κλέβουμε και μια γλυψιά απο το μπολ του μίξερ όταν φτιάχνουμε κέικ. 😁

Η καθαριότητα του σπιτιου
Αυτό που θα σου πω ισχύει στην περίπτωση που είσαι μία μέση φυσιολογική γυναίκα...εκτός και αν έχεις οικιακή βοηθό ή το σπίτι σου το φωτογραφίζεις καθημερινα για περιοδικό ηλεκτρονικό ή μη.ΔΕΝ πειράζει να υπάρχει ακαταστασία στο σπίτι και να είσαι σίγουρη πως όποιος δικός σου άνθρωπος και αν έρθει ΔΕΝ θα σε παρεξηγήσει (ιδίως αν έχει παιδιά). Τώρα που δεν έχει σχολείο ο μικρός θυμάται να παίξει με όλα τα παιχνίδια του, καταλαβαίνεις. Έχω και σκύλο μέσα στο σπίτι και δεν έχω μονοκατοικία....ένα ημίαιμο λυκόσκυλο. Είναι μέλος της οικογένειας και όπως ανέχομαι τα κουσούρια κάθε μέλους του σπιτιού έτσι ανέχομαι και την τρίχα. Σκουπίζω κάθε μέρα και φροντίζω να έχω μία βασική καθαριότητα ετσι ώστε να μην κυνδινεύουμε απο λοιμώξεις και βρώμα. Έχω απολυμαντικά και περνάω τις επιφάνειες, δεν αφήνω άπλυτα στον νεροχύτη και φροντίζω να είναι καθαρό το μπάνιο για ευνόητους λόγους. Όσο όμως και να προσπαθώ το σπίτι δεν μπορεί να μείνει συγυρισμένο...οπότε έπαψα να τρελλαίνομαι. Όταν προσπαθείς και προσπαθείς να κρατήσεις έναν χώρο έτσι όπως τον φαντάζεσαι και ιδίως όταν δεν έχεις και βοήθεια απο πουθενά, δεν τα καταφέρνεις και σου σπάνε τα νεύρα. Οπότε...χαλάρωσα και το πήρα απόφαση. Αυτοί που θα παρεξηγηθούν σίγουρα δεν με αγαπάνε, σίγουρα έχουν βοήθεια και μιλούν εκ του ασφαλούς, σίγουρα δεν θα έχουν παιδιά ή απλα΄είναι ψυχαναγκαστικοί και καταλήγουν να τσακώνοντε με τα παιδιά τους ολημερίς και οληνυχτίς. Προτιμώ να παίζω με τα παιδιά μου στο σαλόνι και να υπάρχουν διάσπαρτα πράγματα  και παιχνίδια στον χώρο (που θα μου πάρει 5 λεπτα να τα βάλω στην θέση τους το βράδυ με τον μπαμπά) ή έναν λεκέ απο νερομπογιά στο πάτωμα, παρά να φωνάζω συνεχως στο 4χρονο να προσέχει και να μην παίζει!!!!! Και αυτό με μέτρο όμως ,δεν αφήνω τον γιό μου να κάνει εμπόλεμη ζώνη το σπίτι και πάντα τον βάζω να με βοηθάει να μαζέψω.Προσωπική ,ταπεινή μου άποψη.  

 Λοιπόν αυτά είναι κάποια από τα πράγματα που προσπαθώ να κάνω για να κατευνάζω τα πνεύματα. Μυαλό απασχολημένο, ψυχή γεμάτη. Αυτά είναι κάποια πράγματα που με βοηθούν και κάθε μέρα εφευρίσκω κι άλλα. Το ζητούμενο είναι η μαμά να είναι όσο ήρεμη γίνεται. Είναι σημαντικό να  είμαστε χαρούμενες και γεμάτες. Δεν είναι κάθε μέρα ίδια και σίγουρα θα υπάρξουν μέρες που τίποτα απο αυτά που θέλουμε να εφαρμόσουμε δεν θα πιάνει..τότε θυμαμαι πάντα την αλλαγή χώρου, έστω για 2 λεπτά. Τα κοιτάω και προσπαθώ να ανακαλέσω στην μνήμη μου κάποια τρυφερή στιγμή μαζί τους και αμέσως ηρεμώ.
Κάνε κουράγιο και να θυμάσαι οτι είναι φυσιολογικό να χάνεις την ψυχραιμία σου και την υπομονή σου...είσαι άνθρωπος!!!!! Επίσης να θυμάσαι οτι ακριβώς επειδή είσαι το ίδιο άνθρωπος με τους υπόλοιπους πρέπει να σε φροντίζεις όπως κάνεις και με τους άλλους. Για να μπορούμε να είμαστε καλές και με τους ανθρώπους που λατρεύουμε όπως τα παιδιά μας!!!!!
 

Βραδυνή έξοδος!! Επιτέλους??

Καλημέρα !!!

Ζεστή Παρασκευή του Ιουλίου και κλεισμένη μέσα στο σπίτι, (με ένα μωρό και 40 βαθμούς πού να πας?). Μεσημεριάζει και ο μεγάλος μου γυρνάει απο το σχολείο. Όλη την εβδομάδα με την αφόρητη ζέστη και το αυτοκίνητο στο συνεργείο πού να τον πάω κολυμβητήριο? Έχει σκάσει και αυτός ο καημένος, γυρνάει απο το σχολείο και μένει μέσα στο σπίτι. Σήμερα όμως το απόγευμα που αρχίσαν και τα βοριαδάκια πήγαμε σε ένα φιλικό ζευγάρι που γεννήσαμε μαζί και μεγαλώνουν μαζί τα τζιμάνια μας,  λυσσάξανε στο παιχνίδι. Κατά τις 9 το βραδάκι σκάει το τηλεφώνημα....."ξαδέρφη μόλις τελείωσα με τις δουλειές μου, τί λες θα πάμε για μπυρίτσα παραλία?" Αν θα πάμε λέει???? απαντάει η σκασμένη η μάνα....ένιωσα σαν το σκιουράκι του ICE AGE όταν πεθαίνει και πάει στον παραδεισο και βλέπει το βελανίδι των ονείρων του.'Ένιωσα την αυτοπραγμάτωση μου μέσα σε ένα ποτήρι παγωμένης μπύρας στην θάλασσα, 😆!!! Κοιτάω το αγόρι μου με ύφος Puss in boots Disney.....

μπορώ να πάω? 

και φυσικά και πήγα. Γυρίσαμε στο σπίτι, φάγαμε, κοιμήθηκε ο μεγάλος, τάϊσα τον μικρό και έφυγα. Το μεγάλο μεγάλο αγόρι μου παρά την κούρασή του με καταλαβαίνει . Περάσαμε όσο πιο καλά γινόταν τα κορίτσια και το λέω γιατί όλα τα μαγαζιά στην παραλία "βάραγαν" μουσική και... ή μάλλον γέρασα ή απλά το παρακάνουν στην ένταση. Αλλά νομίζω οτι είναι μάλλον το πρώτο 😅😅😅. Πρώτα πήγαμε σε ένα μπαράκι στο ύψος του Ζέφυρου αλλά ήταν τόσο ωραίο που το είχαν κλείσει για γάμο. Δίπλα ήταν ενά γνωστό μπαρ το Rubirosa με 2 επίπεδα ένα στην παραλία και ένα απο πάνω....εκεί να δεις ντάπα ντούπα. Εντάξει, δεν τρελλάθηκα κι όλας.Δίπλα απο αυτό είδαμε οτι υπάρχει άλλο ένα, εεε να μην το τσεκάρουμε κι αυτό? Με το που μπαίνουμε νά σου μπροστά μας 3 παρέες με 14χρονα....και να "βαράει" η μουσική..πού πάμε η γυναίκες?😅😅😅😅😅😅 .Όπως καταλαβαίνεις ούτε το όνομα δεν συγκράτησα.Τελικά καταλήξαμε στο προηγούμενο και για καλή μας τύχη βρήκαμε το πιο απομακρυσμένο τραπέζι στην παραλία. Η παρέα υπέροχη και ακόμα πιο ωραία η συζήτηση!!! Πώ πω όμως, πόσο κουρασμένη....Μην μου τους κύκλους τάραττε.. είμαι τόσο κουρασμένη που δεν έχω αντοχή για μεγάλες εντάσεις, είτε ανθρώπινες είτε μουσικές και το μαγαζί έπαιζε την μουσική στο τέρμα και να μπερδεύονται οι ήχοι και απο τα 2 stages...αναζητάω ηρεμία, και συζήτηση. Ήταν λίγο πονοκέφαλος το συγκεκριμένο μαγαζί. Ίσως έφταιγε το σημείο που καθίσαμε. Το μέρος ήταν όμορφο αλλά έιναι κρίμα που δεν έχουν καλή μελέτη ήχου.
 Σηκώθηκα νωρίς όπως υποσχέθηκα στον μπαμπά μας και τον άφησα να κοιμηθεί. Αφού σηκώθηκε με το καλό έφυγα να πάω κωμμωτήριο.Πήγα στο BLOW του Πειραιά.Θα ανεβάσω άρθρο μόνο για αυτό. Πάντως μεγάλη ταλαιπωρία για ένα μέτριο αποτέλεσμα. Το απογευματάκι τέλειο  παρτάκι παιδικό και τα κουτσουνάκια βγήκαν off. Γυρίσαμε και πέσαμε για ύπνο. Η Κυριακή μας θα κυλίσει ήρεμα με καμιά βολτούλα απογευματινή στην παιδική χαρά και η μέρα θα τελειώσει..και θα έρθει η επόμενη ημέρα. Μέρα με την ημέρα πάμε. Η αλήθεια είναι οτι μεγαλώνω και αλλάζω, δεν είναι η μητρότητα που το κάνει αυτό, και θα ξαναλλάξω και ξανά. Με παρατηρώ και προσπαθώ να με μαθαίνω πιο καλά κάθε μέρα..μα εκεί που λέω με ξέρω πάλι κάτι αλλάζει....Αέναο το κυνήγι του εαυτού μας φιλένάδα.....Ψάξε ψάξε δεν θα σε βρεις....αλλά θα σε βρίσκεις κάθε μέρα....έτσι μάλλον έχει και πιο πολύ ενδιαφέρον.

Φιλάκια. 💓💓

Κοιμησου, κοιμάμαι, θα κοιμηθούμε

Καλημέρα,

            Ξημέρωσε μια μάλλον καλή ημέρα. Κοιμηθήκαμε καλύτερα σήμερα.Πέσαμε για ύπνο κατα τις 10.30 αφού άδειασε και τα 2 στήθη. Τον έβαλα στην καλαθουνίτσα του. Ξύπνησε κατά τις 3 και τον ξανατάϊσα και ξανά στο κρεβάτι του. Κατά τις 5.30 το ξημέρωμα ξαναξυπνήσαμε και ξαπλώσαμε αγκαλίτσα στο κεβάτι. Δεν πιστεύω στην θεωρία να μην παίρνεις το μωρό στο κρεβάτι.Και τον μεγάλο το είχα στο κρεβάτι μου και το  μόνο που έπαθε είναι να έχει υψηλή αυτοπεποίθηση. Δεν λέω να συνεχίζεται αυτό εις αεί αλλά τουλάχιστον μέχρι και 6 μηνών δεν είναι κακό. Δεν πρόκειται να γυρίσει ο χρόνος πίσω και να ξαναμικρύνουν τα παιδάκια μας, δεν πρόκειται  να ξαναείναι μωράκια ποτέ. Δεν είναι κακό να χορτάσουν αγκαλίτσες και φιλάκια. Επιπροσθέτως είναι και αρκετά ξεκούραστο για την μαμά να μην σηκώνεται μέσα στην νύχτα για να θηλάσει ή να νανουρίσει το μωρό. Συνεπώς ας μην είμαστε πολύ αυστηροί με την αγκαλιά και τον ύπνο. Μετά τους 6 μήνες ακόμα και τον πρώτο χρόνο ας αρχίσουμε να εφαρμόζουμε τεχνικές για τον ύπνο. Ο μεγάλος μου απο 14 μηνών άρχισε να κοιμάται μόνος του ακολουθώντας ευλαβικά την καθημερινή μας ρουτίνα – χεράκια,τσισάκια(πανούλα), ιστοριούλα ή τραγουδάκι,φιλάκι και καληνύχτα, στην συνέχεια προστέθηκε το «δοντάκια, χεράκια, μουτράκια». Σήμερα είναι 4 ½ ετών και αφού καληνυχτιστούμε αν δεν έχει διάθεση να κοιμηθεί κάθεται μόνος του στο κρεβατάκι του και τραγουδάει ή μιλάει με τα παιχνίδια του.

            Σε όλα χρειάζεται μέτρο. Όλοι οι άνθρωποι αντιδρούμε καλύτερα σε ένα όμορφο περιβάλλον, πόσο μάλλον τα παιδιά. Είναι δύσκολο να έχεις παιδιά δεν πρόκειται να το αρνηθώ. Είναι στιγμές που είμαι έτοιμη να εκραγώ απο τον εκνευρισμό και την κούραση, αλλά πάντα τα κοιτάω και βλέπω τα μουτράκια τους και σκέφτομαι τί θα μου άρεσε να μου πουν εμένα και ηρεμώ. Χαμογελάω κατεβάζω τον τόνο τις φωνής μου και σταμάτω να δίνω τροφή στον εκνευρισμό και τις άσχημες αντιδράσεις. Και όπως  λένε..χαμογελάτε είναι μεταδοτικό.Κάνε υπομονή και στο μέλλον θα θερίσεις τους πιο όμορφους καρπούς,στο υπόσχομαι!

Φιλιά.

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΜΕ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ :-D

Καλό μήνα!

 Ο πιο καλοκαιρινός μήνας μας βρήκε με καύσωνα 43 βαθμούς κελσίου και ευτυχώς στην όμορφη αρχαία Θίσβη, ένα μικρό χωριουδάκι περίπου 20 χιλιόμετρα πίσω απο την πόλη της Θήβας κοντά στα παράλια του κορινθιακού κόλπου.  Απογευματάκι στην παραλία «Σαράντη» με τα υπέροχα βοτσαλάκια μέχρι που έδυσε ο ήλιος.  Η διαδρομή προς την Θίσβη πέρασε με τραγουδάκια, λίγο γκρινίτσα του μπεμπούλη και αμπελοφιλοσοφίες του μεγάλου αδερφού για τα τραγούδια. Η διαδρομή είναι κανα τέταρτο με εικοσάλεπτο οπότε, όλα καλά! Γρήγορο μπανάκι ,καθαρά ρουχαλάκια και παγωμένη μπυρίτσα στο κοντινό υπαίθριο μπαράκι. Ο μικρός να παίζει στην παιδική χαρά, ο μπεμπάκος να κοιμάται στο καροτσάκι και εμείς κατάκοποι να προσπαθούμε να κάνουμε κουβέντα οτι δήθεν και καλά είμαστε καλά και ευχαριστιόμαστε την ωραία βραδιά..χαχαχαχα! Μετά απο καμια ώρα και αφού είχαμε καταναλώσει σχεδόν μονορούφι και την δέυτερη μπυρίτσα απο την ζέστη ( η δική μου άνευ αλκοολ φυσικά και δεν θα παριστάνω οτι εκστασιάζομαι κι όλας ,χαχαχα) κοιταχτήκαμε στα μάτια και ήρθε η παραδοχή της αλήθειας! «Είμαστε πτώματα, έχουμε κοιμηθεί ήδη και δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε» χαχαχα!!

            Μπορεί να με θυμώνει λίγο οτι είμαι τόσο κουρασμένη και δεν έχω αντοχές να ευχαριστηθώ τον άντρα μου και να διασκεδάσω αλλά απο την άλλη είναι φυσιολογικό. Έχω μόλις 2 μήνες που γέννησα. Κοιτάω γύρω μου και βλέπω ένα αγόρι να χοροπηδάει χαρούμενο ,ένα μωράκι να κομαται γαλήνια στο καροτσάκι του με ένα χαμόγελο πληρότητας και έναν σύντροφο να με καταλαβαίνει μόνο με το βλέμμα. Κάθομαι σε έναν όμορφο κήπο με μία παγωμένη μπυρίτσα κάτω απο τον έναστρο ουρανό και το φεγγάρι.  Μπορεί να μην μπορώ να κάνω την διασκέδαση που θέλω αλλά δεν το βάζω κάτω και προσπαθώ. Κάθε μέρα θα γίνεται και πιο εύκολο. Στο κάτω κάτω, πάντα κάτι δίνεις και κάτι παίρνεις.

Μεσημεράκι Κυριακής ,εγώ ξαπλωμένη με τον μπεμπάκο στο ένα δωμάτιο και ο μπαμπάς μας με τον μεγάλο στο άλλο. Απο έναν ανεμιστήρα σε κάθε δωμάτιο και καλή μας ξεκούραση. Περιμένω να περάσει η ώρα για να τους ξυπνησω να πάμε για μπάνιο. Έγώ δεν μπορώ να κοιμηθώ 1ον γιατί κοιτάω τον μπεμπάκο που τον πήρε ο ύπνος μπρούμυτα και 2ον κάποιος πρέπει να μας σηκώσει  για να ετοιμαστούμε...ε.. και επι της ευκαιρίας να δουλέψω και λίγο...να λίγη έρευνα ,λίγο διάβασμα ,λίγη συγγραφή. Όλα είναι καλά..

Μην το βάζεις κάτω κορίτσι...πάντα κάτι δίνεις και κάτι παίρνεις... Επιβράβευσε τον εαυτό σου για την προσπάθειά σου και μην κοιτάς πίσω αυτά που δεν υπάρχουν στην ζωή σου...φτιάξε καινούρια γιατί μπορείς. Πάντα όμως...κάτι να δίνεις και κάτι να παίρνεις...ζυγαριά είναι πρόσεξε μην χάσεις την ισορροπία της!!!

Σε φιλώ.....