ΜΑΙΕΥΤΗΡΙΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ-ΜΙΑ ΑΞΕΧΑΣΤΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ

       Όταν έμεινα έγκυος στο δεύτερο παιδάκι μου εργαζόμουν σε μία εταιρεία της οποίας ο ιδιοκτήτης ευγενέστατα μου έδειξε την πόρτα στην ανακοίνωσή μου για το επερχόμενο νέο μέλος της οικογένειάς μου. Μην μπείτε στον κόπο να θυμώσετε ή να πείτε τί δεν έκανα ,γιατί είναι μία αρκετά σύνθετη κατάσταση στην οποία ειλικρινά δεν άξιζε να κάνω τίποτα. Για την καλύτερη τύχη μου ο σύντροφός μου με στήριξε πάρα πολύ σε αυτήν την σοκαριστική εμπειρία και σιγά σιγά το ξεπέρασα. Οταν συνήλθα συνειδητοποίησα πως με έναν μισθό μόνο και ένα 4χρονο παιδί στο σπίτι δεν θα μπορούσα να γεννήσω στο ιδιωτικό μαιευτήριο που είχα γεννήσει τον  γιό μου αλλά και με το οποίο συνεργάζεται ο γυναικολόγος μου. Οπότε τί κάνουμε? Δημόσιο νοσοκομείο και όπως ένας μεγάλος αριθμός γυναικών τρομοκρατήθηκα στην ιδέα  του δημόσιου νοσοκομείου. Τί θα βρω; θα με προσέξουν; θα είμαι ασφαλής και εγώ και το παιδί μου; Θα βρω γιατρό; και πολλά πολλά  άλλα ερωτήματα και ανησυχίες που έχει μία μέλλουσα μαμά.

        Βρήκα γνωστές μου που είχαν γεννήσει σε δημόσιο μαιευτήριο και επικοινώνησα μαζί τους για να μάθω την εμπειρία τους. Όλες είχαν να μου πουν καλά λόγια και οι περισσότερες μου σύστησαν τον γιατρό τους. Δυστυχώς οι γιατροί με τους οποίους επικοινώνησα δεν μπορούσαν να με άναλάβουν  διότι είχαν ήδη πολλές γυναίκες που σενέπεφταν με εμένα στις ημερομηνίες. Θα γεννούσα με καισαρική γιατί έτσι γέννησα και τον πρώτο μου γιο.

        Ναί ήθελα πολύ να κάνω το λεγόμενο V-BAΚ αλλά μετά απο επικοινωνία με τον διευθυντή του Αλεξάνδρα Κο Κουτρουμάνη   (ο οποίος παρεπιπτόντως κάνει φυσιολογικούς τοκετούς μετά απο καισαρική) μου εξήγησε πως δεν είναι εφικτό σε δημόσιο νοσοκομειο εξ’αιτίας του μειωμένου προσωπικού και αίθουσες χειρουργείων. Όπως και να έχει απο όπου και να έψαξα για αυτό το θέμα μόνο σε ιδιωτικά μαιευτήρια αναλαμβάνουν την ευθύνη να το κάνουν.

Έτσι κι αλλιώς χρήματα για ιδιωτικό δεν υπήρχαν..μάλιστα εδώ δεν υπήρχαν για τα ραντεβού με τον γιατρό. Το δικό μου τον γιατρό το ξέχασα διότι αν και το ποσό που παίρνει για επίσκεψη δεν είναι τραγικό ακόμα και αυτό δεν υπήρχε.

Για καλή μου τύχη μια αγαπημένη μου φίλη είχε χειρουργηθεί στο μαιευτήριο Γ.Ν.Α Αλεξάνδρα για κάποιο γυναικολογικό θέμα και είχε μείνει πολύ ικανοποιημένη απο τον γιατρό της εκει. Έτσι τον πήρα τηλέφωνο να τον ρωτήσω αν μπορούσε να με αναλάβει. Δυστυχώς δεν ήταν πλέον στο μαιευτήριο αυτό και ακολουθούσε καριέρα στον ιδιωτικό τομέα. Τότε του εξήγησα τί ακριβώς μου είχε συμβεί με την δουλειά  και τα οικονομικά μου και μου πρότεινε το εξής : αν ήθελα να με αναλάβει να με παρακολουθεί με ένα υποτυπώδες αντίτιμο μόνο και μονο γιατί πραγματικά και εκείνος γονέας 3 υπέροχων παιδιών δεν μπορούσε να κάνει κάτι άλλο  και με καθυσήχασε οτι το να γενήσω στο Αλεξάνδρα χωρίς δικό μου γιατρό είναι εξαιρετικά ασφαλές και δεν υπάρχει κάνενας φόβος για τίποτα ,τουλάχιστον όχι μεγαλύτερος απο το να είχα γιατρό να με παρακολουθεί στο μαιευτήριο. Το αντίτιμο για όσους αναρωτιόσαστε είναι μικρότερο και απο αυτό που ζητάει το δημόσιο μαιευτήριο για τακτικό απογευματινό ραντεβού με συγκεκριμένο γιατρό ,το οποίο δεν θα αναφέρω για ευνόητους λόγους.

        Και οι μήνες πέρασαν και ο γιατρός μου που με παρακολουθούσε ένας υπέροχος άνθρωπος ,νέος, με διάθεση για δουλειά, επικοινωνιακός, και καθησυχαστικός. Στην 32 εβδομάδα με παρότρεινε να πάω στον Αλεξάνδρα για να ανοίξω φάκελο και να κανονίσω την γέννα. Με φόβο καρδιάς δεν το κρύβω πήγα. Έχοντας στο μυαλό μου τις ατελείωτες ουρές και την βρώμα σε κάποια νοσοκομεία που έχω πάει όπως επίσης και την αγένεια του υπερφορτωμένου προσωπικού ξεκίνησα να πάω στο μαιευτήριο. Και ιδού το θαύμα! Μπαίνω μέσα στα εξωτερικά μαιευτικά ιατρεία σε έναν ανακαινισμένο χώρο και στον γκισέ βρίσκονται 2 κυρίες γύρω στα 50 ευγενέστατες και χαμογελαστές. Μου δίνουν οδηγίες τί να κάνω και αφού προμηθεύτικά το απαραίτητο χαρτί με υποδέχονται μέσα στο χώρο παρακολούθησης των επιτόκων. Νέα κορίτσια που έκαναν την πρακτική τους με έβαλαν στον καρδιοτοκογράφο και αφού τελείωσα ο γιατρός εκεί μου πήρε το ιστορικό. Όλοι ευγενέστατοι παρόλο που κάποιοι απο τους εγαζόμενους είχαν 48ωρη βάρδια και άλλοι όρθιοι απο την 12 νυχτερινή.

Και τα ραντεβού συνεχίζονταν και κάθε φορά έβρισκά ακριβώς το ίδιο κλίμα ευγένειας και διάθεσης για εξυπηρέτηση.  Ακόμα και στα επείγοντα που χρειάστηκε να πάω 3 φορές με πόνους οι μαίες και οι γιατροί έκαναν ότι καλύτερο μπορούσαν.(Ιδίως οι μαίες!!!!!!!! )

Τελικά ο μικρούλης αποφάσισε να έρθει στην 38 εβδομάδα λίγες μέρες πριν το ραντεβού μου. Ήταν πρωί και πήγαμε στο νοσοκομείο πιστέυοντας οτι θα γυρίσουμε σπίτι αλλά ...οχιιι!!! Οδύνες 70άρες ο μικρός είχε εμπεδοθεί αλλά όχι αρκετά μεγάλη διαστολή.  Στους τοκετούς ήταν συμπτωματικά ο Κος Κουτρουμάνης στον οποίο θύμισα την επικοινωνία μας και τελικά με ξεγέννησε εκείνος. Ο κος Βαλσαμίδης , ο διευθυντής του αναισθησιολογικού με καθυσήχασε και έκανε ότι ήταν δυνατόν για να με κάνει να αισθανθώ ασφάλεια..(διευθυντής αναισθησιολογικού ξαναλέω!!!! ) οι μαίες ,η εκπαιδευόμενη γιατρός μαιευτήρας, και ο εκπαίδευόμενος νεαρός αναισθησιολόγος, όλοι τους τόσο καλοί και ευγενικοί και ταυτόχρονα με μία σοβαρότητα που μου ενέπνευση απόλυτη εμπιστοσύνη.

Μόλις τον έβγαλαν τον μικρούλη μου τράβηξαν κάτω απο το στήθος σεντόνι και όπως ήταν κατευθείαν απο την κοιλιά μου τυλιγμένος με ένα σεντονάκι μου τον άφησαν επάνω μου. Άνοιξε τα ματάκια του και τότε κατάλαβα τί εννοούν όταν λένε η πρώτη επαφή. Δυστυχώς στην πρώτη μου γέννα στο καταπληκτικό υπερλούξ ξενοδοχείο-συγγνώμη νοσοκομείο που γέννησα ενώ τους το είχα ζητήσει ρητώς να μου τον δώσουν μόλις τον βγάλουν απλά τον έφεραν και ακούμπησαν το μάγουλό του για 4 δευτερόπλεπτα στο δικό μου. Αυτό ήταν όλο. Στο δημόσιο μαιευτήριο όχι μόνο τον ξάπλωσαν επάνω στο στήθος μου αλλά τον έβαλαν να θηλάσει κι όλας ενώ ο γιατρός ακόμα «δούλευε» επάνω μου. Ένιωσα μαμά.

        Την ώρα που γεννούσα εγώ γεννούσε και ο κοσμος όλος φαίνεται γιατί δεν υπήρχε κρεβάτι για δείγμα. Είχαμε ζητήσει να μπούμε σε μονόκλινο αν ήταν δυνατόν (αφού δεν μπορέσαμε να πάμε στο ιδιωτικό, τουλάχιστον μου είπε ο συζυγός θα προσπαθήσει να μου παρέχει την μεγαλύτερη δυνατή άνεση) αλλά προσωρινά με έβαλαν σε ένα 4κλινο. Περίμενα το μωρό μου αλλά μου είπαν πως θα με άλλαζαν σύντομα δωμάτιο..και όντως ήρθαν και με πήραν και με πήγαν σε ένα 3κλινο σε μία ανακαινισμένη πτέρυγα που την έλεγαν «κονσόλα» .Αν εξαιρέσεις την λίγο ξεφτισμένη μπογιά στους τοίχους δεν είχε να ζηλέψει πολλά ουσιαστικά πράγματα απο το ιδιωτικό.Την επόμενη με μετέφεραν σε ένα δικλινο υπέροχο, μέσα στο φως. Ένα τεράστιο δωμάτιο με 2 κρεβάτια απλετο φως και χώρο. Τα μωράκια μας μαζί μας συνεχώς.Κατα την διάρκεια της πρωινής βάρδιας υπήρχαν 1 μαία και μία νοσηλεύτρια και στις υπόλοιπες βάρδιες υπήρχε μόνο μία μαία η οποία έτρεχε για όλη την πτέρυγα. Με περίσια ευγένεια και γλυκήτητα, με γνώσεις πραγματικές και όχι στο περίπου,καθησυχαστικές και πρόθυμες να σε βοηθήσουν σε ότι χρειάζεσαι. Δεν έχω λόγια. Στο μαιευτήριο που γέννησα τον πρώτο μου γιο ήμουν στην οικονομικότερη θέση σε ένα τρίκλινο στιμωγμένες 3 λεχώνες με τα μωρά μας ,αποπνικτικά και με προσωπικό που πραγματικά μου άφησε αρκετά κακές εντυπώσεις απο τις ελλείψεις σε γνώσεις ενώ ήταν ευγενέστατες.(πληρώσαμε και τόσα λεφτά βέβαια).

Το μόνο που στεναχωριέμαι είναι που δεν είχαμε λεφτά να αφήσω ένα δώρο σε κάθε μία απο τα κορίτσια που χωρίς να περιμένουν τίποτα ήταν ΕΚΕΙ. Έκαναν την δουλειά τους με τόση αγάπη που πραγματικά δεν το έχω ξανασυναντήσει σε δημόσιο νοσοκομείο.

Συγχαρητήρια στο προσωπικό του Γ.Ν.Α Αλεξάνδρα και ένα μεγάλο ευχαριστώ από καρδιάς!!!!

Αν αποφασίσω να ξανακάνω παιδάκι..εκεί και μόνο εκεί θα πάω! Το συστήνω ανεπιφύλακτα.